با مسدود شدن دروازههای انستیتوتهای علوم صحی از سوی گروه طالبان در افغانستان، شماری از دختران دانشجو در شهر کابل مسدود شدن این انستیتوتها در سرتاسر کشور را «ظالمانه» و «غیز منصفانه» عنوان میکنند.
فاطمه، دختر دانشجوی که سه سال پیش نیز با آمدن مجدد گروه طالبان از تحصیل و فعالیتهایش بازماند، او به خبرنگار خبرگزاری زنان افغانستان میگوید: «آخرین روزنهی امیدم که همانا تحصیل در بخش قابلهگی بود را یکبار دیگر گروه طالبان به ناامیدی مبدل نموده؛ من و همقطارانم را از تحصیل بازداشته و برای همیشه خانهنشین کردند.»
او میافزاید: «سه سال پیش در دانشگاه کاتب در رشته حقوق و علوم سیاسی تحصیل مینمودم. تا اینکه گروه طالبان همه اختیارات کشور را روی دست گرفتند؛ از ادامه تحصیل بازماندم. یکسال را در کنج خانه با دهها مشکلات روحی، روانی، بیخوابی، استرس و مشکلات معده دستوپنجه نرم نمودم. سال گذشته، نه از سر شوق بلکه از بی مضمونی در یکی از انستیتوتها در شهر کابل ثبت نام کردم. تا مشکلات روحی و روانیام بر طرف شود و به نحوی مصروف شوم. اما از این انستیتوت فارغالتحصیل نشده؛ دوباره از سوی گروه طالبان فرمان مسدود شدن انستیتوتها به گوشم رسید. مثل سه سال پیش، در کنج خانه با دهها نوع مشکلات مواجه شدم.»
افزون بر این، سمیرا، دختری جوان ۲۴ ساله، او نیز مثل فاطمه از تحصیل بازماندهاست؛ میگوید: «دو هفته از مسدود شدن دروازههای انستیتوتهای علوم صحی میگذرد. پدرم بدون رضایتام برنامهای ازدواجام را چیدهاست. پنجشنبه هفته جاری محفل نامزدیام میباشد. چون زندهگی فقیرانهای داریم؛ پدرم میگوید باید ازدواج کنی. هیچ راهی ترقی برای دختران و آیندهتان در کشور وجود ندارد. فقط همین راه باقی ماندهاست. اما برایم بسیار سخت و سنگین است که با مسدود شدن دروازههای علم، تحصیل و زندهگی در فقر آیندهام قربانی میشود و هیچ کاری هم نمیتوانم.»
نه تنها فاطمه و سمیرا، بلکه هزاران دختر در افغانستان قربانی سیاستهای سرکوبگرانه و ظالمانه گروه طالبان گردیده و در کنج خانههای خود با صدها نوع مشکلات دستوپنجه نرم میکنند. آنان همهروزه با خشونتهایی خانوادهگی، ازدواجهای اجباری، فقر، بیکاری، خودکشی و ناامیدی مواجهاند.
خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان