زنان در افغانستان از جمله آسیب پذیر ترین قشر جامعه محسوب میشوند که همواره با چالشها و محدودیتهای مختلفی دست و پنجه نرم کرده اند. همچنان در بیش از دو سال اخیر محدودیتهای وضع شده باعث بیکاری شماری از زنان شاغل شده است.
تعداد زیادی از زنان شاغل که تنها سرپرست خانوادههای شان بودند که بعد از خانه نشینی، اکنون با مشکلات اقتصادی زیادی مواجه شده اند.
مریم محمدی، یک تن از زنانی است که از دانشکده انجینیری فارغ شده و بیش از پنج سال تجربه کاری در یکی از موسسات خارجی دارد اما بعد از وضع محدودیتها و لغو کار بعضی سازمانهای خارجی، بیکار شده است.
وی میگوید:«برای کسی که سالها درس خوانده و کار کرده باشد خانه نشینی و بیکاری بسیار زیاد سخت تمام میشود. با نمرات عالی از دانشکده انجینیری فارغ شدم و سالها تجربه کاری در بخشهای متفاوت دارم ولی شرایط قسمی شده که بیکار در خانه نشستم».
محدودیتها و متوقف شدن کار زنان در تعدادی از سازمانهای خارجی، سبب شده تا کمکهای بشردوستانه نیز در افغانستان کاهش چشمگیری پیدا کند و زنان نیازمند به این کمکها نیز در شرایط دشوار اقتصادی قرار بگیرند.
ملکه، یک تن از زنانی است که همه روزه در جاده لیلامی شهر هرات دست فروشی میکند و میگوید شرایط اقتصادی بسیار بدی را امسال تجربه میکند.
وی میگوید:«سالهای قبل حداقل برای ما کمک میشد امسال حتی یکبار هم از این کمکها به ما نرسید. شوهرم کار کرده نمیتواند دو طفل کوچک دارم و مجبورم خودم کار کنم تا لقمه نانی پیدا کنم».
شیما، خانم دیگریست که سرپرستی خانواده اش را به دوش دارد و میگوید در دو سال اخیر برعکس سالهای گذشته برای شان کمک صورت نگرفته است.
وی میگوید:«زن بودن در افغانستان بسیار سخت است و اگر نان آور خانه باشی سختتر. از زمانی که شوهرم فوت کرد بخاطر مشکلات اقتصادی یک طفل یک ساله خود را بخاطر سوی تغذیه از دست دادم و مجبور شدم بیرون رفته کار کنم اگر کمکها صورت میگرفت کمی از مشکلاتم حل میشد».
زنان در افغانستان همواره با چالشهای گوناگونی رو به رو بوده اند. از خشونتهای فامیل و اجتماعی تا محدودیت در برابر حق تحصیل و حقوق بشری. اما اکنون شماری از زنانی که سرپرست خانوادههای شان هستند، به دلایل نداشتن نانآور خانه، نبود کار و منبع در آمد، در وضعیت بد اقتصادی به سر میبرند.
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان