با گذشت سه سال از سقوط حکومت و به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، زنان و دختران با محدودیتهای سیستماتیک شدید روبهرو شده و از حقوق شان در اجتماع محروم شدند.
شماری از زنان میگویند که در سه سال اخیر محدودیتهای وضع شده، در زندگی آنان تغییرات زیادی را ایجاد کرده و نمیتوانند مانند گذشته در جامعه حضور داشته و به فعالیتها و اهداف شان بپردازند.
سما اکبری، یک تن از دختران دانشجو میباشد که مانند صدها دختر دیگر به دلیل محرومیت دختران از تحصیل، نتوانسته است دانشگاه را به پایان برساند.
وی میگوید:« ما دختران در این سه سال با دشواریهای زیاد رو به رو شدیم.خودم زمانی که به سال آخر دانشگاه رسیدم دروازههای دانشگاه به روی دختران بسته شد و تمام زحماتم نیمه تمام باقی ماند. کار پایان نامه خود را شروع کرده بودم و میخواستم بهترین نتیجه را بگیرم و با افتخار فارغ شوم اما متاسفانه حسرت فراغت هم به دل تک تک ما باقی ماند».
در همین حال، بعد از وضع محدودیتهای در برابر کار زنان، شمار زیادی از آنان کار خود را از دست داده و با مشکلات شدید اقتصادی رو به رو شده اند.
مژگان بختیاری، یک تن از زنان شاغل است که قبلا در یکی از موسسات خارجی فعالیت داشت اما بعد از وضع محدودیتها خانه نشین شده است.
وی میگوید:«در این سه سال با تمام ناامیدیها مبارزه کردم، عزیزانم از پیشم رفتند و مهاجر شدن، دخترانم از مکتب محروم ماندن اما دلم خوش بود که حداقل کار میکنم اما حالا متاسفانه بیکارم و خانه نشین شدم.»
زنان و دختران در افغانستان که طی سه سال اخیر، به دلیل وضع محدودیتها از بسیاری حقوق بشری شان که از آن جمله میتوان به حق تحصیل و کار اشاره کرد، محروم مانده اند.
این در حالیست که برای برطرف شدن محدودیتها در برابر زنان و دختران، جامعه جهانی، نهادهای حقوق بشری و نهادهای حامی زنان دادخواهیهای زیادی انجام دادند اما تا اکنون این محدودیتها پا بر جا مانده است.
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
