دختران دانشآموز در افغانستان ۱۰۱۲ روز میشود که به مکتب نرفته اند و به دلیل وضع محدودیتهای کاری، بستهشدن مکاتب و دانشگاهها که باعث شد است اکثرا آنان خانه نشین شوند، به مشکلات روحی و روانی دچار شده و میگویند که انگیزه و امید به زندگی را از دست داده اند.
در مدت بیش از دو سال، دادخواهیهای زیادی برای بازگشایی دوباره مکاتب دخترانه صورت گرفت اما نتایج قناعت بخشی در پی نداشته و همچنان دروازههای مکاتب به روی دختران بسته مانده است.
شبانه، دختر دانشآموزی است که بعد از بسته شدن مکاتب دخترانه و خانه نشینی، روزهای سخت افسردهگی را سپری میکند.
وی میگوید:«حس میکنم نفس کشیده نمیتوانم، فکر میکنم حبس شدم و راه فراری از این زندان نیست و هر روز امیدم را نسبت به دیروز بیشتر از دست میدهم. از دختر بودن در افغانستان خسته شدم».
شماری از این دانشآموزان میگویند که علاوه بر مشکلات روحی، نزدیک به سه سال میشود در بیسرنوشتی و بلاتکلیفی به سر میبرند و از داشتن یک آیندهی نامعلوم و محروم از تحصیل سخت نگران هستند.
گلمکی که بعد از صنف دهم نتوانسته است مکتب برود میگوید:« نزدیک به سه سال میشود که ما از حق تحصیل و رفتن به مکتب محروم ماندیم، آرزوها و اهداف ما ضرب صفر شد. خانه نشین شدیم و از استرس و تشویش زیاد که آینده ما چی خواهد شد دچار افسردگی شدیم. زندگی در افغانستان مانند مرگ تدریجی برای تمام دخترانی است که از ابتدایترین حقوق خود محروم ماندن و حتی اجازه درس خواند که برای مرد و زن فرض است را ندارند».
سلما سروش، یک تن از روانشناسانی است که دختران زیادی برای درمان نزد او مراجعه میکنند.
وی میگوید:«در عصر کنونی که همه انسانها با بهرهگی از علم و دانش، خود را به اهداف شان میرسانند، اما دختران در افغانستان به عقب برگشته و از حقوق انسانی و بشری خود از جمله حق تحصیل محروم مانده اند. شرایط اگر این گونه دوام پیدا کند ما شاهد بدتر شدن وضعیت دختران زیادی خواهیم بود و این برای جامعه ما تاسفبار است».
با این که دختران همواره در افغانستان و در دورههای حکومتی مختلف با چالشهای اجتماعی زیادی رو به رو بودند، اما اکنون بعد از سقوط حکومت و تسلط دوباره طالبان در افغانستان، فضا برای دختران افغانستانی نسبت به هر زمان دیگر تنگتر شده و از ابتداییترین حقوق خود محروم مانده اند.
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان