مسوولان صحی در هرات می‌گویند که آمار بیماری‌های روحی و روانی از جمله افسرده‌گی در میان زنان شاغلی که کار شان را از دست داده اند و دختران دانش‌آموز محروم از رفتن به مکتب، نسبت به گذشت افزایش چشم‌گیری یافته است. اسما احمدی(نام مستعار) یک تن از دانش‌آموزانی است که اقدام به خودکشی کرده اما […]
مسوولان صحی در هرات می‌گویند که آمار بیماری‌های روحی و روانی از جمله افسرده‌گی در میان زنان شاغلی که کار شان را از دست داده اند و دختران دانش‌آموز محروم از رفتن به مکتب، نسبت به گذشت افزایش چشم‌گیری یافته است.
اسما احمدی(نام مستعار) یک تن از دانش‌آموزانی است که اقدام به خودکشی کرده اما از دام مرگ نجات یافته است.
وی می‌گوید٫« نرفتن به مکتب و تشویش از آینده‌ای نامعلوم هر روز بیشتر از قبل من را از پای درمیاورد. فکر کردن به این که دیگر نمی‌توانم درس بخوانم و به اهدافم برسم و بجایش در گوشه‌ای از خانه جارو کنم و ظرف بشویم غیرقابل تحمل بود و همین فشارهای روحی باعث شد تا دست به خودکشی بزنم»
در همین حال مسوولان صحی در هرات می‌گویند، آمار بیماران روحی و روانی در این ولایت افزایش یافته و تعداد بیشتر شان دختران دانش‌آموزی که نمی‌توانند مکتب بروند و زنان شاغلی که کار شان را پس از روی کار آمدن حکومت طالبان از دست داده اند، می‌باشند و این تعداد به ۵۴۶ تن می‌رسد.
جمیله(نام مستعار) یک تن از بیمارانی است که بخاطر فقر و تنگ‌دستی دچار افسرده‌گی شده و در نهایت خواسته است با تناب به زندگی‌اش خاتمه ببخشد.
وی می‌گوید،«بعد از آن که حکومت سقوط کرد من هم وظیفه خود را از دست دادم، بیکار شدم و هر روز وضعیت اقتصادی ما بدتر می‌شد. اطفالم گشنه مانده بودن و غیر از خودم هیچ نان‌آوری به خانه نداشتم و این وضعیت باعث شده بود افسردگی شدید پیدا کنم»
وی بخاطر وضعیت بد روحی خواسته بود خودش را حلق‌آویز کند اما زنده مانده است.
شماری از روانشناسان نیز در هرات می‌گویند که مراجعین شان نسبت به گذشته ۵۰ درصد افزایش یافته است.
این در حالیست که دختران و زنان در افغانستان همواره با محدودیت‌های زیادی در عرصه‌های محتلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی در طول تاریخ مواجه بوده اند و تا اکنون نیز ادامه دارد.
