خبرگزاری زنان افغانستان: شماری از زنان کارگر در ولایت غور که سرپرستی خانواده‌های خود را به عهده دارند در وضعیت بد اقتصادی قرار داشته و نگران آمدن زمستان پیش رو هستند. آنان می‌گویند که بدون داشتن امکانات، زمستان سختی را سپری خواهند کرد. بی بی‌گل، یک تن از زنانی‌ست که سرپرست خانواده هفت نفری بوده […]
خبرگزاری زنان افغانستان: شماری از زنان کارگر در ولایت غور که سرپرستی خانواده‌های خود را به عهده دارند در وضعیت بد اقتصادی قرار داشته و نگران آمدن زمستان پیش رو هستند. آنان می‌گویند که بدون داشتن امکانات، زمستان سختی را سپری خواهند کرد.
بی بی‌گل، یک تن از زنانی‌ست که سرپرست خانواده هفت نفری بوده و با دست فروشی مصارف خود و فرزندانش را پیدا می‌کند.
وی می‌گوید: «شوهرم چهارسال پیش در یک حادثه ترافیکی دو پایش فلج شد و کار کرده نمی‌تواند، دو دختر و سه پسر دارم. پسر کلانم شاگرد مستری است و من هم مجبورم دست فروشی کنم تا لقمه نانی به خانه ببرم. هیچ امکاناتی نداریم زمستان هم نزدیک شده حیرانم که چه کار کنم. بیشترین تشویشم بخاطر اولادهایم است.»
شماری از خانواده‌های بی بضاعت در ولایت غور می‌گویند که بعد از قطع کمک‌های بشر دوستانه، وضعیت اقتصادی آنان دشوارتر از قبل شده و حتی نان خوردن برای اطفال شان را نیز با سختی مهیا می‌سازند و نگران زمستان پیش رو هستند.
سارا، خانمی‌ست که بعد از وفات شوهرش، مجبور شده است سرپرستی خانواه خود را به عهده بگیرد و برای پیدا کردن مصارف خود، در ولایت غور خیاطی می‌کند.
وی می‌گوید: «خیاطی می‌کنم، لباس‌های مردم را می‌دوزم اما پولی که بدست میاورم کافی نیست، مصارف خانه زیاد است و برایم بسیار مشکل است که بتوانم به تنهایی تمام مصارف خانه را پیدا کنم. در گذشته حداقل کارت کمک داشتیم و به ما کمک می‌شد اما حالا همین کمک‌ها هم نیست. زمستان هم پیش رو است و هزار و یک مشکل داریم بخاطر ناداری».
تعداد زیادی از زنانی که در ولایت غور سرپرست خانواده‌های شاند هستند، از وجود مشکلات اقتصادی شکایت داشته و می‌گویند هیچ توجهی از سوی نهادهای دولتی و مردی برای حل مشکلات شان صورت نگرفته است.
در همین حال، پس از وضع محدودیت‌ها و منع شدن کار زنان در سازمان ملل متحد، روند توزیع کمک‌های بشر دوستانه در افغانستان کاهش یافت و میلیون ها خانواده از دریافت کمک‌های بشردوستانه محروم مانده اند.
