زنان و دختران در دایکندی با چالشهای فراوانی در زمینه اشتغال در طی این سه سال مواجه شدهاند. تعدادی از این زنان میگویند که وضع محدودیتها در برابر زنان و بسته ماندن مکاتب باعث شده است تا اکثریت آنان بیکار شده و خانه نشین شوند.
دایکندی یکی از ولایت است که ۸۰ درصد مردم آن مصروف زراعت هستند و پر درآمد ترین محصول زراعتی این ولایت بادام میباشد که اکثریت زنان و دختران بازمانده از تحصیل و فعالیت های اجتماعی از این طریق کسب درآمد میکنند.
ماهجان، یکی از زنانی است که در ولایت دایکندی در یکی از مکاتب ایفای وظیفه میکرد اما بعد از وضع محدودیتها در برابر زنان بیکار شده است.
وی میگوید:«قبلا خوب بود در مکتب استاد بودم، با درآمد اندک کوشش میکردم تا حدی مصارف خود و خانواده را تامین کنم اما همین که مکاتب برای دختران بالاتر از صنف شش بسته شد من هم مجبور شدم خانه نشین شوم و حالا کوشش میکنم از طریق شکستاندن بادام کسب درامد کنم، خوب است گذاره میشود.»
تعدادی از زنانی که در این ولایت وظیفه در ادارات دولتی اجرا میکردند که حالا خانه نشین شده اند؛ سرپرست خانوادههای شان بوده اند.
صبرینا، یکی از زنان است که بعد از وضع محدودیت های طالبان وظیفهاش را از دست داده و حالا خانهنشین شده است.
وی میگوید:« چون پسرانم کوچک است، خودم بعضی از کارهای زراعتی را میکنم، سرپرست نداریم، قبلا خودم کار میکردم دو سال میشود که خانه نشین شده ام و کوشش میکنم از طریق زراعت خرج خود و اولاد هایم را بدهم، خوبست که میگذرد اگر نه تحمل کردن ای وضعیت برای همیشه سختر است.»
این در حالیست که تعدادی از زنان در این ولایت میگویند که نبود کار برای زنان باعث بوجود آمدن فقر و مشکلات اقتصادی در خانواده های آنان شدهاست.
طالبان بعد از تسلط دوباره شان در افغانستان، دروازه های مکاتب را به روی دختران بالاتر از صنف ششم بستند. محدودیت و ممنوعیت های زیادی را در برابر زنان شاغل وضع کردند که اکثریت زنان و دختران وظایف شان را از دست دادند و خانه نشنین شدند و با چالش های فراوان اقتصادی مواجه شدهاند.
خبرگزاری زنان افغانستان
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان