خبرگزاری زنان افغانستان: در حال حاضر، زنان در افغانستان با حکومت جدید طا.لبان مواجه با تحریم‌های سنگین شده‌اند. طا.لبان از زنان می‌خواهد که از حضور در محل کار و تحصیل دختران خودداری کنند و این اقدامات باعث شده است که زنان افغان به شدت محروم شوند. طا.لبان یکی از زن‌ستیزترین گروه افراط‌گرای اسلامی‌اند که هنوز […]
خبرگزاری زنان افغانستان: در حال حاضر، زنان در افغانستان با حکومت جدید طا.لبان مواجه با تحریم‌های سنگین شده‌اند. طا.لبان از زنان می‌خواهد که از حضور در محل کار و تحصیل دختران خودداری کنند و این اقدامات باعث شده است که زنان افغان به شدت محروم شوند.
طا.لبان یکی از زن‌ستیزترین گروه افراط‌گرای اسلامی‌اند که هنوز تاریخ شاهد آن است. در دوره اول حاکمیت طا.لبان در بخشی از افغانستان، در نخستین فرمان رهبری‌شان، زنان را مکلف به پوشیدن چادری اجباری کردند. در نظام طا.لبانی زنان حق تحصیل، حق کار، حق عکس گرفتن، حق آرایش کردن، حق نظر، حق گشت و گذار بدون محرم… را مثل فعلا نداشتند و هنوز هم با این افکار افراط گرایانه‌ی‌شان در صدد تطبیق این احکام هستند. به نظر طا.لبان، زن جنس دوم مرد است و عزت آن تنها ماندن در خانه می‌باشد.
زنان در حاکمیت فعلی طا.لبان از همه حقوق انسانی و شرعی نیز محروم شده‌اند و آزادی گشت و گذار، سفر، رفتن به حمام، انجام معامله تجاری، حق لباس پوشیدن، تعلیم و کار از آنان گرفته شده است. نیم جامعه ما رسماً و طی فرمان‌های متعدد از زندگی اجتماعی بکلی حذف شده‌اند.
گروه طا.لبان در طی دوسال آخر برای حضور زنان در تمام عرصه‌ها فرمان صادر کرده و محدودیت های فراوانِ وضع نموده‌اند.
ریچارد بنت، گزارشگر ویژه‌ی حقوق بشر سازمان ملل متحد برای افغانستان گفته است که شمار این فرمان‌ها به بیش از ۵۰ مورد می‌رسد. فرمان‌‌هایی که حق آزادی رفت وآمد، طرز لباس‌پوشیدن، سلوک و رفتار، دسترسی به آموزش، اشتغال، صحت، عدالت و حتا حق اعتراض و آزادی بیان زنان را محدود کرده است.
با این وجود، جامعه بین‌المللی به‌طور کلی به اندازه کافی توجه نکرده است. بسیاری از کشورها و سازمان‌های بین‌المللی هنوز هم با طا.لبان همکاری می‌کنند یا حداقل توجه کافی به حقوق زنان در افغانستان نمی‌کنند. این نادیده گرفتن مسائل زنان در افغانستان نشان دهنده یک نقص جدی در توجه به حقوق بشر و برابری جنسیتی است.
به نظر می‌رسد که جوامع بین‌المللی باید فشار بیشتری را برای رعایت حقوق زنان در افغانستان وارد کنند و از طا.لبان بخواهند که به زنان افغان حقوق بشری اساسی را اعطا کنند.
همچنین، باید تلاش‌های بیشتری برای اطلاع‌رسانی به جامعه جهانی در مورد وضعیت زنان در افغانستان صورت گیرد تا فشار عمومی برای تغییرات مثبت ایجاد شود.
