خبرگزاری زنان افغانستان: طالبان در دو سال گذشته علاوه بر ممنوعیت کار و تحصیل، زنان و دختران را از تمامی فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، هنری، تفریحی و سفر بدون محرم، محروم کرده است. در آخرین فرمان خود زنان گردشگر را از پارک ملی بند امیر محروم ساخت. پارک ملی بندامیر یکی از مکان‌های گردشگری […]
خبرگزاری زنان افغانستان: طالبان در دو سال گذشته علاوه بر ممنوعیت کار و تحصیل، زنان و دختران را از تمامی فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، هنری، تفریحی و سفر بدون محرم، محروم کرده است. در آخرین فرمان خود زنان گردشگر را از پارک ملی بند امیر محروم ساخت.
پارک ملی بندامیر یکی از مکان‌های گردشگری بامیان است. این پارک در سال ۲۰۰۹، به اولین پارک ملی افغانستان تبدیل شد و هر ساله هزاران بازدید کننده از این مکان بازدید می‌کنند.
پس از صدور فرمان منع زنان از این مکان تفریحی، وزارت نام نهاد «امر به معروف و نهی از منکر» طالبان همه روزه از مسافرین زنان تذکره تابعیت، نکاح‌نامه و شخص محرم می‌طلبند. مردم محل می‌گویند، هر روز به دروازه ورودی بندامیر بررسی می‌شوند. اینکه هر روز بازپرس شوی و برای طالبان ثابت کنی که اهل همین منطقه استی بسیار مشکل است.
مهناز باشنده بندامیر می‌گوید، «طالبان در دروازه عمومی پارک ایستگاه بازرسی ایجاد کرده هر موتری که از آنجا عبور کند بررسی می‌شود. مسوولین طالبان تذکره هویت می‌طلبند و می‌گویند محرم‌تان کیست؟ باید به مامورین طالب ثابت کنی در غیر این اجازه ورود به خانه‌های ما را نمی‌دهند».
هم‌چنین او گفت: «روز گذشته دختر کاکایم برای چک معاینات خود به مرکز بامیان رفته بود در هنگام برگشت، مامورین بازرسی از وی تذکره خواسته بود. وی که اسنادی برای اثبات خویش نداشت حدود دو ساعت به دروازه پارک منتظر مانده بود تا از قریه «جاروپکشان» برادرش تذکره وی را بیاورد». سخت‌گیری‌ها و محدودیت‌های طالبان زنده‌گی مردم محل را بسیار تنگ و طاقت‌فرسا ساخته است.
آمنه یکی دیگر از باشنده‌گان بند امیر وضعیت زنان و دختران اهالی این مرز و بوم را چنین توصیف کرد: از روزی که پارک ملی بند امیر بر روی زنان بسته شد، مشکلات ما نیز چند برابر شد. ما به آسانی به مرکز بامیان رفته نمی‌توانیم، در هر دروازه تلاشی، «بازرسی» از ما نکیر و منکر می‌شود، محرم‌تان کیست آیا برای سیاحت آمده اید؟ مگر به فرمان ملا هبت‌الله شما را از بازدید پارک منع نکرده بود؟ در صورتیکه حکومت طالبان ادامه پیدا کند از دیدن قومای «دید و بازدید اقارب» خویش نیز محروم می‌شویم.
اخیراً شکایت های زیادی از محدودیت‌های طالبان با زنان در بامیان شنیده می‌شود. طالبان در ایست‌های بازرسی از زنان و مردانی که با هم هستند، تذکره یا نکاح نامه می‌خواهد.
مردم محل از این محدودیت‌ها و سخت‌گیری‌ها به ستوه آمده است و تداوم این محدودیت‌ها را شکنجه عمیق روانی میدانند. شکنجه‌ای که اثری بس عمیق بر ذهن و روان آدمی می‌گذارد شاید ممکن است تا سالیان سال این آزار و اذیت بر روح و روان آدمی باقی بماند.
