بومانه فیروزی نخستین افسر پولیس زن دایکندی پس از یک دهه خدمت در نظام، اکنون برای تامین معیشت خانواده اش پشم ریشی می‌کند. او از نخستین زنانی بود که پس از تاسیس ولایت دایکندی به نظام پیوست و تا سقوط کشور بدست طالبان در بدنه‌ی دولت با رتبه‌ی نظامی لمری سارن باقی ماند اما پس […]
بومانه فیروزی نخستین افسر پولیس زن دایکندی پس از یک دهه خدمت در نظام، اکنون برای تامین معیشت خانواده اش پشم ریشی می‌کند.
او از نخستین زنانی بود که پس از تاسیس ولایت دایکندی به نظام پیوست و تا سقوط کشور بدست طالبان در بدنه‌ی دولت با رتبه‌ی نظامی لمری سارن باقی ماند اما پس از شکستن قفل های زندان توسط طالبان زندگی او نیز به خطر افتاد و اکنون در یک مکان نامعلوم و نمناک برای تامین معیشت خانواده اش پشم ریشی می‌کند.
به به خبرگزاری زنان افغانستان می گوید:«یک زمستان سخت و سرد را با سوزاندن پلاستیک و زباله و بدون غذا سپری کردم وکودکان دو نیم ساله ام را با نان خشک تغذیه می‌کردم.»
پس از آمدن طالبان در افغانستان آنان اعلام کرد که برای مدت شش ماه زنان در خانه بمانند و صرف برای امضا کردن حاضری شان در هفته‌ای یکبار به دفاتر کاری شان بروند اما بومانه فیروزی به دلیل تهدید های افراد ناشناس از دایکندی فرار نموده و حتی برای امضا کردن حاضری به دفترکارش رفته نتوانسته است.
او به تازه‌گی از سوی یک نهاد غیر انتفاعی یک ماشین پشم ریشی دریافت کرده است و ماهانه حدود سه هزار افغانی در آمد دارد.
بومانه فیروزی بیش از یک دهه کار در بدنه‌ی نظام به دلیل رقابت های نا سالم در اداره موفق نشده است که ترفیع بگیرد او تا آخرین روز کاری در رتبه‌ی لمری سارن بود و انتظار داشت پس از تلاش های زیاد موفق شود که به رتبه‌ی جنرالی برسد اما اکنون در نظام طالبان زنان از بدنه‌ی دولت حذف شده اند و زنان نمی‌توانند در بخش های نظامی وظیفه انجام دهند.
خبرگزاری زنان افغانستان
