با بسته شدن مکاتب دخترانه در ولایت بادغیس، تعدادی از استادان زن که از وظایف شان بیکار شدند، اکنون با مشکلات اقتصادی جدی روبرو هستند.
مکاتب دخترانه در بادغیس، بهعنوان یکی از مناطق دورافتاده و کمتر توسعهیافته کشور، نقش بسزایی در آموزش و پرورش دختران ایفا میکرد. پس از بستن دروازههای مکتب به روی دختران بالاتر از صنف شش، نه تنها فرصتهای تحصیلی برای دختران کاهش یافته است، بلکه استادان زن نیز بهدلیل از دست دادن شغل خود، با فقر و بیکاری روبرو شدهاند.
زهرا اکبری، یک تن از استادان زن که در گذشته مشغول تدریس صنوف بالاتر از صنف شش در یکی از مکاتب دخترانه بود، اکنون که بیکار شده است در وضعیت دشوار اقتصادی قرار دارد.
وی میگوید:«با این که شوهرم کار میکند اما درآمد بسیار کمی دارد. در گذشته من هم کار میکردم، درس میدادم و از پول معلمی قسمتی از مشکلات اقتصادی ما حل میشد. ولی حالا بیکار به خانه هستم و گاهی مصارف روزانه خود را با مشکلات زیادی پیدا میکنیم».
بسیاری از استادان زن در این ولایت بهدلیل دسترسی نداشتن به مشاغل دیگر، نمیتوانند به دیگر فرصتهای شغلی دست یابند.
ثریا احمدی، یکی دیگر استادان زن که بیکار شده است میگوید:«استادان معمولا به درآمدی که از طریق تدریس کسب میکردند، وابسته بودند. اما حالا یا شرایط کاری در بخشهای دیگر برای ما مساعد نیست یا هم یک تعداد غیر از معلمی، تجربه کاری ندارند که بتوانند منبع درآمدی داشته باشند».
بسته شدن مکاتب دخترانه نه تنها بر وضعیت اقتصادی استادان زن تاثیر گذاشته، بلکه آثار روانی نیز بر روحیه آنان در قبال داشته است. بسیاری از این آنان احساس ناامیدی و اضطراب میکنند و از آینده خود نگران هستند.
از بسته شدن دروازههای مکاتب در افغانستان سه سال میگذرد و در این مدت علاوه بر ممنوعیت تحصیل دختران بالاتر از صنف شش، یک تعداد استادان زن نیز بیکار شدند که اکثریت آنان سرپرست خانوادههای شان بودند.
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان