بعد از بسته شدن مکاتب دخترانه برای دختران بالاتر از صنف ششم، تعدادی از استادان زن نیز بیکار شدند و حالا تعدای از این استادان زن در ولایت بامیان برای کسب درآمد دکانداری میکنند.بیکاری و چالش‌های اقتصادی استادان زن در بامیان
با بسته شدن دروازه‌های مکاتب به روی دختران بالاتر از صنف شش، علاوه بر اینکه دختران از تحصیل محروم شدند تعدادی از استادان زن نیز وظایف خود را از دست دادند و حالا با مشکلات اقتصادی زیادی دست و پنجه نرم میکنند.
صدیقه سعادت(مستعار)، یکی از استادان زن است که قبلا در یکی از مکاتب در بامیان مشغول تدریس برای دختران بالاتر از صنف شش بود و حالا با مشکلات اقتصادی زیادی مواجه شده است.
وی می‌گوید:«قبلا خوب بود وظیفه داشتم، خودم روی پای خودم ایستاد بودم ولی حالا با آنکه شوهرم بعضی روزها کار میکند اما مخارج خانواده ۱۲ نفری مان را تامین نمی‌تواند. در مکتب مضمون فزیک را درس می‌دادم ولی حالا دختران صنف شش و شش به پایین مضمون فزیک ندارد و من هم بیکار شده‌ام، روزهای سختی را سپری می‌کنم. تعدادی از همکاران قبلی ام می‌گوید بیا مثل ما دکان بگیر اما پول کافی برای شروع ندارم».
تعدادی از استادان زن در ولایت بامیان بعد از دست دادن وظایف شان حالا مصروف دکانداری اند.
نیلوفر رضایی (مستعار)، یکی از استادان زن است که حالا مصروف دکانداری و صنایع دستی است. او می‌گوید:« بعد از آنکه مکاتب بسته شد من هم مثل دختران دانش‌آموز خانه‌نشین شدم. حالا بخاطر اینکه به امراض روانی مبتلا نشوم در خانه خامک دوزی می‌کنم و یک دکان دارم که در آن لباس های زنانه می‌فروشم، از مجبوری خوبست».
بسته شدن مکاتب و دانشگاه ها نه تنها بر وضعیت روحی و روانی دختران تاثیر منفی گذاشته، بلکه باعث شده است تا استادان زن با چالش های اقتصادی فراوانی دست‌وپنجه نرم کنند.
در طی سه سال اخیر محدودیت و ممنوعیت های زیادی در برابر زنان وضع شد. مکاتب و دانشگاه‌ها بروی دختران بسته شد و محدودیت‌های کار در برابر زنان باعث شد که تعداد از آنان مثل کارمندان دولتی و استادان مکاتب وظایف شان را از دست بدهند و با چالش های فراوانی اقتصادی مواجه شوند.
خبرگزاری زنان افغانستان
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
