جنبش زنان برای عدالت و آزادی در کابل از نهاد های کمک کننده‌ی بشردوستانه به افغانستان می‌خواهند که کمک هارا به گونه‌ی عادلانه بین فقرا و اشخاص در معرض خطر گرسنگی تقسیم کنند به گفته‌ی آنها کمک های بشر دوستانه پس از حاکمیت طالبان برای فقرا نه بلکه بین افراد طالبان تقسیم شده است. و […]
جنبش زنان برای عدالت و آزادی در کابل از نهاد های کمک کننده‌ی بشردوستانه به افغانستان می‌خواهند که کمک هارا به گونه‌ی عادلانه بین فقرا و اشخاص در معرض خطر گرسنگی تقسیم کنند به گفته‌ی آنها کمک های بشر دوستانه پس از حاکمیت طالبان برای فقرا نه بلکه بین افراد طالبان تقسیم شده است. و همچنان اکثریت این کمک ها به یک ولایت یا ولسوالی اختصاص یافته است.
در قطعنامه ده ماده‌ای که از سوی این جنبش به نشر رسیده بر شفافیت شناسایی مستحقین و نظارت نهادهای کمک کننده از روند توزیع آن تاکید شده است.
آنان همچنان از نهادهای بین المللی کمک کننده خواسته اند که برای شفافیت در توزیع کمک های بشردوستانه، کارمندان محلی شان را ازبین زنان ، اقوام و مذاهب مختلف افغانستان اننتخاب نمایند و همچنان از نهاد های کمک کننده‌ی ملی و بین المللی می‌خواهند که کمک های بشردوستانه‌ی شان را به افغانستان افزایش بدهند. تا از وقوع فاجعه‌ی انسانی بر اثر فقر و گرسنگی در افغانستان جلوگیری کنند.
این خواستها از سوی زنان افغانستان درحالی مطرح میشود که با سقوط دولت به دست نیروهای طالبان ، اقتصاد کشور نیز از چرخش افتاده است و شماری زیادی از شهروندان کشور با ازدست دادن شغل های شان در فقر و گرسنگی بسر می‌برند . از سویی هم کمک های بشردوستانه‌ی کشورهای بیرونی بین افراد طالبان توزیع شده است.
