پس از بسته شدن در‌های مکاتب بروی دختران بالاتر از صنف ششم در بامیان، اکنون بسیاری از دختران که از رفتن به مکتب بازمانده‌اند، به حرفه‌ی قالین بافی روی آورده‌اند. این دختران هرچند از دشواری کار قالین‌بافی شکایت می‌کنند اما میگویند، خوشحال استند که در تامین هزینه‌های زندگی خانواده‌های شان سهم دارند. شفیقه، که صنف […]
پس از بسته شدن در‌های مکاتب بروی دختران بالاتر از صنف ششم در بامیان، اکنون بسیاری از دختران که از رفتن به مکتب بازمانده‌اند، به حرفه‌ی قالین بافی روی آورده‌اند. این دختران هرچند از دشواری کار قالین‌بافی شکایت می‌کنند اما میگویند، خوشحال استند که در تامین هزینه‌های زندگی خانواده‌های شان سهم دارند.
شفیقه، که صنف نهم مکتب است می‌گوید، “آرزو داشتم مکتب را تمام کنم و به دانشگاه بروم و مصرف‌های خانه را از طریق خواندن پیدا کنم”.
دخترانی زیادی همانند رقیه آروزهای زیادی برای ادامه تحصیلات خود داشتند که حالا سر نوشت نا روشن امید آنانرا به نا امیدی مبدل کرده است. مریم یکی دیگر از این قالین‌باف‌ها می‌گوید،” هر روز با همصنف‌هایم می‌گفتیم، کدام ما به کدام رشته علاقه داریم و یک روز به همان رشته می‌رویم، انجینر، داکتر، معلم می‌شویم اما حالا آن زمان را در وقت بافتن قالین به خاطر می‌آورم، مرا گریان می‌گیرد اما دیگر به آن روز‌ها امید ندارم”.
در میان دختران دانش‌آموز بالاتر از صنف ششم، دختران خورد سال نیز استند که شب و روز شانرا در پای کارگاه قالین بافی سپری می‌کنند، آنان میگویند، اوضاع بد اقتصادی آنانرا مجبور به کار قالین‌بافی کرده است.
زهرا ده‌سال دارد و صنف سوم مکتب است، با آنکه او دنیایی کودکانه‌اش را با رنج کار قالین‌بافی سپری می‌کند، اما می‌گوید، هرگز درس‌هایش را به صورت درست خوانده نمی‌توانند.
با این‌حال برخی از آگاهان امور زن در بامیان، از روی آوردن دختران به کار‌های شاق نیز نگران استند.
زهرا حسینی می‌گوید، بدلیل گسترش دامنه فقر در بامیان، احتمالمی‌رود آمار دخترانی‌که هر روز به کار‌های شاق می‌پردازند افزایش پیدا کند، اما حکومت باید برنامه‌ی برای کودکان به ویژه دختران خورد سن، روی دست گیرند تا از این وضعیت نجات پیدا کنند.
با گذشت یکسال از بسته ماندن مکاتب در افغانستان، سرنوشت بسیاری از دختران، با خود کشی، ازدواج‌های اجباری رقم خورد، اما در چند روز پسین برای نخستین بار، آوازه‌ی باز شدن مکاتب دختران بالاتر از،صنف ششم در پکتیا و برخی از ولایت‌های دیگر، زنگ امید برای دختران در بامیان نیز شده است.
