شماری از دختران دانش آموز بالاتر از صنف شش در ولایت غور، از بسته ماندن مکاتب دخترانه سخت نگران بوده و خواهان باز شدن دوبارهٔ دروازه‌های مکاتب به روی تمام دختران می‌باشند. آنان می‌گویند که آینده‌ای دختران افغانستانی نباید نادیده گرفته شود. تهمینه احمدی، یک تن از دانش‌آموزان صنف دهم در ولایت غور، بعد از […]
شماری از دختران دانش آموز بالاتر از صنف شش در ولایت غور، از بسته ماندن مکاتب دخترانه سخت نگران بوده و خواهان باز شدن دوبارهٔ دروازه‌های مکاتب به روی تمام دختران می‌باشند. آنان می‌گویند که آینده‌ای دختران افغانستانی نباید نادیده گرفته شود.
تهمینه احمدی، یک تن از دانش‌آموزان صنف دهم در ولایت غور، بعد از بسته شدن مکاتب دخترانه، مصروف حفظ قرآن‌شریف در یکی از مدارس دینی می‌باشد.
وی می‌افزاید،« مکاتب زمانی که بسته شد امیدم را از دست دادم چون پدرم میگفت حالا که مکتب نیست، بهتر است بروی به خانه بخت خود اما با مشکلات زیادم فامیلم را راضی کردم که بجای ازدواج بگذارند به یکی از مدرسه‌های دینی بروم و حالا بجای تایم مکتب کارهای خانه را می‌کنم و بعد از ظهر به مدرسه میروم».
دختران در افغانستان همواره با چالش‌های زیادی مواجه بوده اند و اکنون از اندک‌ترین حق بشری شان از جمله درس و تعلیم به دور مانده اند.
سهیلا یکی دیگر از دانش‌آموزان دختر در غور است.
وی می‌گوید قصد داشت بعد از ختم مکتب بخاطر امتحان کانکور به ولایت هرات رفته و آماده‌گی بگیرد اما بعد از بسته شدن مکاتب، نه از مکتب توانسته است که فارغ شود و نه هم به امتحان کانکور آماده‌گی گرفته است.
وی می‌گوید،«برایم بسیار دردناک است که به سال آخر مکتب، خانه نشین شدم، از تمام اهدافم دور شدم و حتی نمی‌توانم بخاطر آینده تحصیلی خود کاری انجام دهم».
در همین حال، نورالله منیر، سرپرست وزارت معارف حکومت طالبان در گفته‌های اخیر خود بیان داشته است که اوضاع فرهنگی کشور خراب بوده و خانواده‌ها خود شان نمی‌خواهند دختران آنان به مکتب بروند.
این در حالیست که از زمان بسته شدن مکاتب دخترانه، شهروندان کشور طی راه اندازی برنامه‌های محتلف، همواره خواهان باز شدن دروازه‌های مکاتب بوده اند و شماری از خانواده‌ها می‌گویند که رفتن دختران به مکتب، خواست اکثریت مردم افغانستان است.
