شماری از دختران در ولایت هرات بعد از بسته شدن مکاتب دخترانه بالاتر از صنف شش، به مراکز و صنف‌های آموزشی رو آورده و می‌گویند برای نجات از فشارهای روحی و روانی از خانه بیرون آمده اند و می‌‌خواهند یک حرفه‌ای جدید بیاموزند. سحر که یک تن از دانش آموزان صنف یازدهم می‌باشد میگوید، بخاطریکه […]
شماری از دختران در ولایت هرات بعد از بسته شدن مکاتب دخترانه بالاتر از صنف شش، به مراکز و صنف‌های آموزشی رو آورده و می‌گویند برای نجات از فشارهای روحی و روانی از خانه بیرون آمده اند و می‌‌خواهند یک حرفه‌ای جدید بیاموزند.
سحر که یک تن از دانش آموزان صنف یازدهم می‌باشد میگوید، بخاطریکه بتواند مکتب را به پایان رسانده و تحصیلات خود را ادامه دهد از ولایت نیمروز همراه خواهرش به هرات آمده بود اما اکنون بعد از بسته شدن مکاتب خانه نشین شده و برای بیرون رفت از بیکاری و فشارهای روحی و روانی به صنف‌های آموزشی از جمله خیاط و آرایشگری رو آورده است.
وی می‌افزاید:” از نیمروز آمدم که سطح تحصیل خود را بالا ببرم اما مکتب‌ها بسته شد. حتی فامیلم که در نمیروز زندگی می‌‌کردن بخاطر درس من و خواهرهایم به هرات آمدند اما حالا به تایمی که باید به مکتب باشم، کورس خیاطی، انگلیسی و آرایشگری میایم چون خانه ماندن برایم مشکل است. چرا بجای رفتن به یک کشور بیگانه در کشور خود درس نخوانیم، ما باید درس بخوانیم و پیشرفت کنیم نه این که به خانه نشسته و بگویند دختران عقب مانده اند.”
او از آینده‌ای نامعلوم خود و هم‌قطارانش نگران است و میگوید، اگر دختران تحصیل نکنند یک نسل دیگر هم بیسواد خواهد ماند، همان گونه که مادران شان در گذشته از درس خواندن منع شده بودند و اگر می‌توانستند به درس خود ادامه دهند حالا دختران آنان نیز سطح تحصیلی بلندتری میداشتند.
وژمه دانش آموز صنف هشتم است. او بعد از بسته شدن مکاتب، در یکی از مراکز آموزشی مصروف یاد گرفتن هنر خیاطی می‌باشد. وی میگوید: “وقتی که مکتب بسته شد به صنف خیاطی آمدم و بیشتر شاگردهای مکتب مثل من اینجا مصروف یادگرفتن خیاطی هستند”.
بعد از روی کار آمدن امارت اسلامی در افغانستان، قرار بود تا در سوم حمل مکاتب دوباره به روی تمام دختران باز شود اما اکنون فقط دانش آموزان صنف اول تا ششم می‌تواند مکتب بروند و از سرنوشت دختران بالاتر از صنف شش تا اکنون هیچ خبری نیست.
گزارشگر: شهیره الهامی
