دو سال قبل(۱۴۰۱) وزارت معارف طالبان با صدور نامهی رسمی دستور داده بود که تمام مکاتب خصوصی و دولتی به روی دختران بالاتر از صنف ششم تا امر ثانی بسته بماند. و حالا ۱۰۷۶ روز از بسته ماندن مکاتب دخترانه میگذرد و هنوز دروازه های مکاتب و دانشگاه ها به روی دختران بسته است.
تعداد از دختران که صنف شش هستند نگران آینده شان هستند و میگویند اگر مکاتب باز نشود، آنان نیز مجبور به خانه نشینی شوند.
تمنا دختر ۱۳ سالهی بامیانی است که نگران آینده اش است. وی میگوید: « از صنف اول تا صنف ششم اول نمره بودم، آرزو داشتم داکتر شوم ولی اگر تا سال دیگر مکاتب باز نشود مجبورم خانه نشین شوم و با اهدافم خداحافظی کنم چون این امر ثانی قرار است تا قیامت دوام کند.»
تعدادی دیگر از دختران در ولایت بامیان از باز شدن دوباره مکاتب کاملا ناامید شدهاند.
شکریه دختر ۱۹ ساله بامیانی است که وقت طالبان آمد او صنف ۱۰ بود و حالا هیچ امید به باز شدن مکاتب ندارد. وی میگوید:« اگر طالبان نمی آمد حالا وارد دانشگاه شده بودم ولی هنوز فارغ صنف ۱۰ هستم، اگر تصور هم کنم که مکاتب و دانشگاه باز شده است دیگر شوق و اشتیاق نمانده است که مکتب بروم، چون سه سال از عمرم به باد فنا رفت، عمر و شوق از دست رفته ما چگونه قرار است جبران شود؟»
بستن مکاتب و دانشگاه ها باعث شد تا دختران و زنان خانه نشین شوند و تعداد از آنان دچار امراض روانی شوند. سهیلا یک تن از دختران است که بعد از بسته شدن مکاتب خانه نشین شده است.
وی میگوید:« ۱۱سال درس خواندم، تلاش کردم کوشش کردم تا به اهدافم برسم اما درست زمانی نزدیک به رسیدن به اهدافم شدم، مکاتب بسته شد. من میخواستم گردشگر شوم ولی حالا آنقدر در خانه بودم که احساس میکنم جز وسایل خانهگی ام.»
طالبان بعد از تسلط دوباره شان در افغانستان، دروازه های مکاتب را به روی دختران بالاتر از صنف ششم بستند. محدودیت و ممنوعیت های زیادی را در برابر زنان شاغل وضع کردند که اکثریت زنان پ دختران وظایف شان را از دست دادند و خانه نشنین شدند.
خبرگزاری زنان افغانستان
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
