زمستان در شهر کابل و دیگر ولایتهای سردسیر کشور با خود سرما و سختیهای فراوانی به همراه آوردهاست. در این روزهای سرد برفی، خانوادههایی که بدون سقف و سرپناه در گوشه و کنار شهر زندهگی میکنند، چهرههای غمزده و نگران را به تصویر میکشند. اطفال بیپناهی که در سرمای طاقتفرسا به سر میبرند، در جستوجوی نان و لباس گرم، روزهای دشواری را سپری میکنند. مادرانی که قبل از فرمان محدودیت گروه طالبان نانآور خانوادههای خود بودند، اکنون با تصمیمات بیرحمانه گروه طالبان خانهنشین شده و امیدهایشان به آینده به یأس بدل گشتهاست.
در این میان، شکیلا، مادر شش فرزند، یکی از هزاران زنی است که کارش را از دست داده و خانهنشین شده است. او به خبرگزاری زنان افغانستان میگوید: «در یک موئسسه کار مینمودم که از سوی گروه طالبان برویم مسدود شد. اکنون زمستان نیز از راه رسیدهاست. از طرفی کرایه خانه ما چندین ماه پرداخت نشده و صاحب خانه ما گفته اگر کرایه خانه را پرداخت نکنید، در این زمستان سرد و سنگین از خانه میکشم. در حالیکه به سختی روزها را سپری میکنیم، اطفالم بدون لباس گرم، سوخت و غذایی کافی که اکثر اوقات نان را با آب کاملاً سرد که از شیر آب میآوریم، میخوریم چرا که گاز و یا سوخت نداریم.»
شکیلا میافزاید: «زندهگی برایم بسیار طاقتفرسا شدهاست. گاهی با خود فکر میکنم فرزندانم را در جایم بگذارم، بروم یک جایی خیلی دور، حتا پشت سر خود را نگاه هم نکنم.»
محدودیتها، چالشها، حذف زنان و دختران از نهادهای آموزشی و کاری از سوی گروه طالبان نه تنها زندهگی آنان را دچار اختلال کرده بلکه به بحران انسانی عمیقی منجر شدهاست. حذف زنان از نهادهای غیر دولتی، صحی، آموزشی و تحصیلی نه تنها بر وضعیت اقتصادی خانوادهها تأثیر گذاشته بلکه باعث افزایش فقر و ناامنی روانی نیز شدهاست. بسیاری از خانوادهها به دلیل فقر و تنگدستی شدید در مرز نابودی قرار گرفته و زندهگی بسیاری از خانوادهها به خطر افتادهاست.
خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان