سه سال از مسدود ماندن دروازه‌های مکاتب دختران در افغانستان تحت حاکمیت گروه طالبان می‌گذرد و این وضعیت به شدت بر روحیه و آینده این دانش‌آموزان تأثیرات منفی به‌بار آورده است.
هزاران دختر این سه سال را بدترین و سیاه‌ترین دوران زنده‌گی خود توصیف کرده و از احساس ناامیدی و افسرده‌گی رنج می‌برند.
آنان می‌گویند در این سه سال، تمام اهداف، آرزو، امید، آینده، رویا و تمام زنده‌گی را گروه طالبان برای زنان و دختران جهنم ساخته و شماری آنان خاطر نشان ساخته است که ما در این سه سال حتا یک‌بار هم نتوانستیم به مکتب قدم بگذاریم.
کوثر، باشنده شهر کابل، یکی از هزاران دانش‌آموز دختر است که سه سال است در سایه محرومیت مکاتب به سر می‌برد.
او در یک مصاحبه اختصاصی به این خبرگزاری می‌گوید: «از مسدود شدن دروازه‌های مکاتب سه سال می‌گذرد، اما این سه سال، برای من سی سال گذشت. روزها در گوشه‌ای خانه، مرا افسرده کرده است. تنهایی را دوست می‌دارم و از جمع گریزان هستم.»
فاطمه، یکی از هزاران دختر دانش‌آموز است؛ او نیز مثل کوثر از مسدود ماندن دروازه‌های مکاتب شکایت داشته می‌گوید: «سه سال شد که نتوانستم به مکتب بروم، امروز پنجشنبه ۲۹ سنبله، ۱۰۹۴ روز می‌شود که دروازه آموزش و تعلیم برویم مسدود است، آخر در کجایی تاریخ و در کدام کشور رسم است که دختران حق‌آموزش و تحصیل را نداشته باشند. وقت به آینده‌ای نا معلومم فکر می‌کنم که اگر بدون درس و تحصیل همینطور آینده‌ام ادامه داشته باشد، چه خاکی بر سر کنم؟ آن وقت است که احساس ناامیدی بر من پیدا می‌شود.»
گروه طالبان، در ۱۵ اگست ۲۰۲۱ میلادی، وقت قدرت را روی دست گرفتند، در ۱۷ سپتمبر، طی یک مکتوبی از دانش‌آموزان خواست که برای ادامه آموزش به مکاتب بازگردند؛ مگر دانش‌آموزان دختر که بالاتر از صنف ششم می‌شد را شامل این فرمان نکردند.
محرومیت آموزشی دختران در کشور نیازمند حمایت نهادهای حامی زنان و دختران، جامعه جهانی و نهادهای حقوق بشری می‌باشد. آنان باید اقدام فوری و هرچه عاجل‌تر برای بازگشایی مکاتب دخترانه در افغانستان انجام دهند تا یک نسل از حق‌آموزش محروم نگردند.
دسترسی نداشتن دختران به آموزش، نه تنها آینده میلیون‌ها دختر را تهدید می‌کند، بلکه می‌تواند پیامدهای جدی بر توسعه اجتماعی و اقتصادی افغانستان نیز داشته باشد.
خبرگزاری زنان افغانستان
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
