سه سال قبل از امروز، به تاریخ ۱۲ اگست سال ۲۰۲۱ که برابر میشود با ۲۱ اسد ۱۴۰۰، ولایت هرات به دست طالبان سقوط کرد.
بعد از ورود طالبان در هرات، ساختمانهای مقام ولایت، فرماندهی پولیس، ریاست امنیت ملی، زندان مرکزی هرات و لوای پنجم سرحدی را در اختیار خود درآوردند.
با تشدید حملات در اطراف ولایت هرات، ابتدا طالبان موفق شدند ۱۷ ولسوالی این ولایت را به آسان به دست بیاورند و به تاریخ ۱۲ اگست ولایتهای هرات، بادغیس و غور به گونه کامل سقوط کرد.
شماری از باشندهگان ولایت هرات میگویند که در مدت سه سال گذشته بعد از سقوط هرات و در ادامه آن که تمام افغانستان به طور کامل سقوط کرد، زندگی آنان تحولات زیادی داشته است. بیکاری، وضع محدودیتها در برابر زنان، منع دختران از آموزش، افزایش فقر و تنگدستی از چالشیهای است که با آن رو به رو شده اند.
سمیه افضلی، یک تن از دختران دانشجو است که از سرگذشت خود در مدت این سه سال چنین حکایت میکند:«با این که سه سال از سقوط هرات میگذرد اما مثل یک فیلم ترسناک جلو چشمهایم است. حتی به یاد دارم که روز پنج شنبه بود و همه از شدت آشفتهگی و ترس نمیدانستند چکار کنند. در این مدت از تحصیل خود باز ماندم. روزهای سخت افسردگی را سپری کردم و آینده را بسیار مبهم میبینم.»
مانند سمیه بسیاری از دختران از تحصیل بازمانده و از رفتن به دانشگاه و مکتب محروم شدند و این سبب شد تا آمار بیماریهای روحی در میان زنان و دختران افزایش پیدا کند. در کنار این چالشها، اکثریت شهروندان افغانستان به شمول نخبههای عملی و فرهنگی نیز کشور را ترک کردند.
مریم مرادی که در مدت این سه سال، دو پسر و یک دخترش از وی دور شده و افغانستان را ترک کرده اند میگوید، بعد از سقوط کشور یک تعداد از مردم مهاجر شدند و تعدادی هم از فامیل و دوستان شان دور شدند که تحمل این دوری و تحولات سیاسی و اجتماعی داخل کشور، شرایط زندگی را برای همه سختتر از قبل ساخته است.
قبل از آن که ولایت هرات سقوط کند، چندین هفته در گوشه و کنار این ولایت جنگهای شدید میان نیروهای امنیتی دولت پیشین و طالبان جریان داشت.
در همینحال، محمد اسماعیل خان نیز با رهبری بسیج مردمی، علیه طالبان برخاست و به مدت چندین هفته با نیروهای طالبان مبارزه کرد اما نیروهای مردمی و نظامی در این حملات شکست خوردند و به تاریخ ۱۲ اگست، میدان هوایی شیندند هرات که یکی از بزرگترین میدان هواییهای نظامی کشور بود، نیرویهای ارتش ملی و کماندو آنجا را تا به امروز که سه سال میگذرد، ترک کردند.
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
