زهره نوا با بروز تغییر در ساختار و حاکمیت افغانستان، و جاگزین شدن امارت اسلامی با جمهوریت اسلامی، مهمترین چالش برای امارت کسب مشروعیت بینالمللی است. امارت طالبان برای کسب مشروعیت بینالمللی مدام در تلاش است و هیئتهایی را به چهار گوشه جهان جهت لابی و جلب نظر بازیگران دخیل در قضیه افغانستان میفرستد. اما […]
زهره نوا
با بروز تغییر در ساختار و حاکمیت افغانستان، و جاگزین شدن امارت اسلامی با جمهوریت اسلامی، مهمترین چالش برای امارت کسب مشروعیت بینالمللی است. امارت طالبان برای کسب مشروعیت بینالمللی مدام در تلاش است و هیئتهایی را به چهار گوشه جهان جهت لابی و جلب نظر بازیگران دخیل در قضیه افغانستان میفرستد.
اما تقریبا همه واحد های اثرگذار در قضیه افغانستان، در سطح منطقهای و بینالمللی، شرایطی را پیش پای طالبان گذاشتهاند، که طالبان هنوز موفق به اجرای آن نشدهاند. شروط اصلی و تقریبا مشترک همه بازیگران شامل، مشارکت سیاسی عادلانه، حقوق زنان، آزادی بیان، رسانه و جلوگیری از نقض حقوق بشر است.طالبان اما در خصوص این موارد اقدام چندانی نکردهاند و مدام در پی رسیدن به مشروعیت بینالمللی از مجاری دیپلماتیک سازشکارانه هستند.
در خصوص مشارکت سیاسی عادلانه، تقریبا همه گمارشها درمناسب و پستهای دولتی عالی رتبه از افراد خود شان است و سایر شهروندان افغانستان جایگاهی نداشتهاند.زنان نیز از رفتن به کار و عرصههای اجتماعی مانع شده اند و هنوز ساز وکار مشخصی برای حضور دوباره آنان فراهم نشده است.آزادی بیان و رسانهها هم با حضور طالبان به بنبست جدی مواجه شده است. اکثر خبرنگاران پیشه دیگری برای امرار معاش گزیدهاند. رسانههایی که قبلا با حمایت کشورها و سازمانهای بینالمللی فعالیت میکردند تقریبا همه در حال تعطیل شدن هستند. در خصوص نقض حقوق بشر نیز، سران امارت طالبان مدام از اعلام «عفو عمومی» حرف میزنند، اما در عمل این مورد نقض میشود.
نظامیان حکومت پیشین، کادرهای اطلاعاتی، کارمند های بخش ملکی در پی اقدام های خودسرانه نیروهای میدانی طالبان بازداشت میشوند.اما با وصف همه این موارد سران طالبان در صدد «به رسمیت شناختن» طالبان از طرف کشورهای جهان هستند. طالبان برخلاف توقع، برای به رسمیت شناخته شدن، در پی اصلاح وضعیت داخلی نیستند و میخواهند راه میانبری برای رسیدن به این هدف دنبال کنند.
آخرین مواضع کشورهای جمهوری اسلامی ایران، آمریکا، انگلستان و هند نشان میدهد که همه بازیگران تاثیرگذار در افغانستان تاکید شان روی تغییر در وضعیت حکمرانی طالبان است. به تعبیر گویاتر و ساده تر برای طالبان و امارت در افغانستان، مسیر کسب مشروعیت بینالمللی و به رسمیت شناخته شدن، رسیدگی به مواردی است که مشروعیت داخلی و ملی را برای طالبان فراهم میکند.