خبرگزاری زنان افغان: دومین نشست وین متشکل از چهره های سیاسی مخالف طالبان صبح روز دوشنبه(۴ ثور ۱۴۰۲) در وین پایتخت اتریش آغاز شد. درین نشست حداقل ۳۰ تن فعالان سیاسی، نمایندگان جریان‌هاى سیاسى و مدنى، رهبران جریان‌ها، مقام‌ها و اعضاى سابق حکومت و پارلمان، دیپلمات‌ها و روزنامه‌نگاران به شمول احمد مسعود رهبر جبهه مقاومت ملی […]
خبرگزاری زنان افغان: دومین نشست وین متشکل از چهره های سیاسی مخالف طالبان صبح روز دوشنبه(۴ ثور ۱۴۰۲) در وین پایتخت اتریش آغاز شد.
درین نشست حداقل ۳۰ تن فعالان سیاسی، نمایندگان جریان‌هاى سیاسى و مدنى، رهبران جریان‌ها، مقام‌ها و اعضاى سابق حکومت و پارلمان، دیپلمات‌ها و روزنامه‌نگاران به شمول احمد مسعود رهبر جبهه مقاومت ملی و شماری از زنان در این کنفرانس شرکت کردند.
این نشست با سخنرانی محمد محقق معاون دوم ریاست جمهوری اسبق آغاز شد او با انتقاد از روند حکومتداری طالبان از انحصار قدرت توسط این گروه سخن زد.
آقای محقق که به گونه‌ی آنلاین درین نشست وصل شده بود گفت:« حکومتی که در این کشور برقرار شده،یک حکومت افراطی طالبانی، تک‌قومی و تک‌حزبی است و در ساختار این حکومت غیر از گروه طالبان هیچ حزبی وجود ندارد، همه نهادهای اجرایی، قضایی و امنیتی در اختیار طالبان هستند.»
او در ادامه افزود که هیچ یک از اقوام دیگر غیر از قوم طالبان [پشتون] در قدرت حضور ندارند و یا حضور سمبولیک دارند.
آقای محقق گفت:« در واقع از الف تا ی همه طالبان هستند با پیشوند مولوی و ملا.»
آقای محقق به راه حل افغانستان از طریق گفتگوی واقعی بین‌الافغانی تاکید کرده است.
به گزارش خبرنگاران، احمد مسعود رهبر جبهه مقاومت ملی افغانستان درین نشست گفته است که این نشست سرآغاز تشکیل ائتلافی بزرگ توام با مبارزه علیه طالبان است.
او با تاکید بر وحدت و همدستی میان مخالفان طالبان گفته است که آغوش همه برای تشکیل اتحاد باز است.
بانیان نشست وین علی الرغم تمرکز روی تقویت جریان های ضد طالبانی، معلومات محدودی ازین نشست را با رسانه ها و خبرنگاران به اشتراک گذاشته است.
تا کنون مشخص نیست که در کنار راه حل مسالمت آمیز گفتگو و مبارزه با طالبان، دیگر چه راه حل پیشنهادی برای بحران کنونی در افغانستان پیشنهاد می‌شود.
اشتراک کنندگان این نشست سال گذشته نیز برای بیرون رفت از بحران افغانستان، گفتگوهای بین الافغانی را پیشنهاد کرده بودند اما با گذشت یک سال به نتیجه‌ی ملموسی دست نیافتند. با این وجود این سوال خلق شده است که جریان سیاسی ضد طالبان به چه راه حلی دیگری دست می‌یابند؟
