هجوم صدها تن در صف پاسپورت شهر کابل
هجوم صدها تن در صف پاسپورت شهر کابل
پس از سقوط دولت جمهوریت در افغانستان، اخذ پاسپورت یکی از اولویت‌های مردم افغانستان شد. گرفتن پاسپورت حتا یک‌سال، یک سال و چند ماه را نیز در برگرفته است و بیش از نیم شهروندان کشور به این اداره هجوم آورده و پاسپورت گرفته‌اند.

پس از سقوط دولت جمهوریت در افغانستان، اخذ پاسپورت یکی از اولویت‌های مردم افغانستان شد. گرفتن پاسپورت حتا یک‌سال، یک سال و چند ماه را نیز در برگرفته است و بیش از نیم شهروندان کشور به این اداره هجوم آورده و پاسپورت گرفته‌اند.

شماری از شهروندان افغانستان از نبود امکانات کافی برای تداوی مریضان شکایت دارند و می‌گویند که افغانستان خیلی از امکانات برای تداوی مریضان را ندارد و مریضان باید بیرون از کشور تداوی شوند. کسانیکه به مرض‌های بسیار سختی دچار هستند، برای بیرون رفتن باید پاسپورت بگیرند و ویزا داشته باشند.

یک تعداد بورسیه‌های تحصیلی می‌روند و تعدادی کارهای تجارتی انجام می‌دهند و شماری در شرایط خراب، از بی‌کاری رنج می‌برند و برای کار کردن به کشورهای همسایه می‌روند باید به همین دلیل پاسپورت بگیرند و تقاضای پاسپورت دارند. به همان خاطر صف‌های طولانی را در روزهای گرم تحمل می‌کنند تا نوبت شان برسد که پاسپورت اخذ کنند.

فاطمه زن ۴۸ ساله که در سال ۱۳۷۹ در ولایت بامیان شوهرش را گروه طالبان با ۳۸۰ تن از افراد ملکی بدون جرم و گناهی به رگبار بستند، می‌گوید: «مشکل قلب دارم، نلکه‌های قلبم چربی آورده هفته چندبار سرم حمله می‌آید چندین داکتر را گشتم اما فایده‌ای نکرد باید برای تداوی‌اش ایران بروم».

او می‌افزاید: «حمل ۱۴۰۲ سال گذشته احکام پاسپورتم را گرفتم که اکنون حدود یک سال و یک ماه از آن می‌گذرد، توان گرفتن پاسپورت را نداشتم اما حالا پول آن را قرض گرفتم که پاسپورتم نسوزد اکنون خبر نیز ندارم و باید منتظر نوبت باشم که آیا مرا به بایومتریک اجازه می‌دهد یا خیر؟»

مریم دختری ۲۱ ساله و باشنده شهر کابل، او نیز یکی از متقاضیان پاسپورت است، می‌گوید: «بورسیه تحصیلی در ایران قبول شده‌ام. چون وقت پاسپورتم گذشته اما نتوانستم دوباره پاسپورت بگیرم. برای گرفتن دوباره پاسپورت مجبور هستم چندین ماه منتظر بمانم تا نوبت بیاید، اما آن‌وقت از دانشگاه می‌مانم».

معصومه دختری دیگری از متقاضیان پاسپورت، می‌گوید: «صنف نهم بودم که دولت به‌دست گروه طالبان سقوط کرد، از مکتب منع شدم، برنامه‌ی رفتن برای خارج شدن از کشور ندارم، زیرا لیسانس ندارم که بتوانم بورسیه تحصیلی بگیرم. اما برای احتیاط تصمیم دارم پاسپورت داشته باشم چون این وطن شار بی‌پرسان است ممکن هر لحظه سیاست‌هایش تغییر کند و جنگی رخ دهد. بنأ، داشتن پاسپورت در چنین شرایط لازم و ضروری‌ست».

نزدیک به سه سال گذشته تعداد زیادی از شهروندان کشور به‌ویژه زنان و دختران، به گونه‌ی بی سابقه اقدام به گرفتن پاسپورت نموده‌اند. در این مدت چندین‌بار روند توزیع پاسپورت در کابل و ولایات مختلف کشور متوقف شد. اکنون شرایط برای گرفتن پاسپورت در افغانستان نسبت به گذشته به‌مراتب سخت‌تر و طولانی‌تر شده است و متقاضیان برای گرفتن پاسپورت باید ماه‌ها منتظر باشند، چون در اداره پاسپورت فساد حاکم است و تعدادی نزدیک به یک سال انتظار می‌کشند تا پاسپورت بگیرند و تعدادی که واسطه دارند در ظرف یک ماه پاسپورت می‌گیرند.

 

خبرگزاری زنان افغانستان

  • نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
  • منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان