محمد ظاهر شاه که در ۱۹۱۴ میلادی در کابل به دنیا آمده بود در ۲۰۰۷ میلادی در همین شهر درگذشت.
۹۳ سال عمر ظاهر شاه، شاهد فراز و فرود های زیادی بود که از جمله ۴ دهه تکیه زدن به کرسی سلطنت نقطه عطف این دوره را می‌سازد.
او منحیث چهارمین شاه افغانستان پس از حصول استقلال هنگامی در ۱۹ سالگی به پادشاهی رسید که پدرش توسط عبدالخالق دانش‌آموز مکتب به قتل رسید.
اما برادران نادرشاه از بی تجربگی برادرزاده بهره برده و او را بیشتر به خوش‌گذرانی تشویق میکردند.
به طوریکه ۲ دهه سلطنت‌اش بدون حضور موثر او در صحنه سیاسی و تصمیم گیری گذشت.
اما در دو دهه دیگر ظاهر شاه خواست تا با تبارز قدرت بپردازد.
تصویب قانون اساسی ۱۹۶۴ میلادی منجر به آغاز فصلی شد که دهه دموکراسی نامیده میشود.
ظاهر شاه در سال ۱۹۷۳ میلادی هنگامیکه برای درمان چشم اش رهسپار کشور ایتالیا شده بود توسط پسر کاکاهش محمد داوود از قدرت کنار زده شد و به این ترتیب به دوره سلطنت در افغانستان نقطه پایان گذاشته شد.
بیشتر کارشناسان، حکم رانی ۴۰ ساله ظاهر شاه را دوره امن افغانستان نامیده اند .
او در جریان جنگهای میان تنظیمی در کابل دوباره فعال شد و خواست نقش میانجی را ایفا کند مگر موفقیت تلاشش به همراه نداشت.
پس از رویداد ۱۱ سپتامبر یکی از چهار جریان تأثیر‌گذار در نشست بن نماینده های او بود که بنام جریان روم مشهور بوده اند.
پس از رویکار آمدن اداره موقت در سال ۲۰۰۲ میلادی پس از ۲۹ سال تبعید با بدرقه حامد کرزی رئیس آن اداره و شماری از مقامات ارشد به کابل بازگشت و لوی جرگه اظطراری را افتتاح کرد.
قانون اساسی جدید بر مبنای ماده ۱۵۷ ام برای محمد ظاهر شاه لقب بابای ملت را اعطا کرد که یک موقف نمادین بود.
او سرانجام به روز دوشنبه اول اسد سال ۱۳۸۶ هجری خورشیدی درگذشت و خبر مرگ اش با اعلام سه روز عزای ملی توسط حامد کرزی ابلاغ گردید.
خبرگزاری زنان افغانستان
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
