وحیده امیری زن معترض زندانی در نزد طالبان پس از یک هفته آزادی اش از رنج و کابوس زندان طالبان و سرنوشت دیگر زنان زندانی سخن گفت. خانم امیری در یک رشته تویت نوشته است که هفده روز رنج و کابوس در زندان او را اکنون در رنج سکوت فرو برده است. وی نوشته است: […]
وحیده امیری زن معترض زندانی در نزد طالبان پس از یک هفته آزادی اش از رنج و کابوس زندان طالبان و سرنوشت دیگر زنان زندانی سخن گفت.
خانم امیری در یک رشته تویت نوشته است که هفده روز رنج و کابوس در زندان او را اکنون در رنج سکوت فرو برده است.
وی نوشته است:
“پس از ۱۷ روز در زندان طالبان و آخرین دقایقی که قرار بود آزاد شوم، ساعت ۰۳:۱۵ قفل در زندان باز شد. پاهایم کرخت بود و از ترس به سختی می‌توانستم راه بروم.”
وی در ادامه از تردید خود نسبت به سرنوشت زنان و دختران زندانی در نزد طالبان نوشته است:
“هنگامی که از سلول زندان خارج می‌شدم، زهرخندی روی لبم نشست. به سرنوشت تلخ خودم و همنوعانم فکر می‌کردم و دلم برای خانه و دوستانم می‌تپید، وای که …. من سرباز انسانیت بودم و هستم.”
او از رنج های روحی و روانی اش در زندان گفته است که با گذشت یک هفته از آزادی اش کابوس های تلخ زندان در ذهنش مجسم می‌شود و اکنون در رنج سکوت فرو رفته است.
وحیده امیری یکی از زنان معترض خیابانی بود او مسوول یک کتابخانه در شهرکابل بود اما پس از اشتراک در اعتراضات خیابانی همراه ۲۸ زن معترض دیگر از یک خانه‌ی امن بازداشت شد.
طالبان زنان را به شرط ظاهر نشدن در برابر رسانه ها، شرکت نکردن در تجمع های اعتراضی و مقاومت در برابر نظام طالبان آزاد می‌کنند و از آنها تعهمد می‌گیرند. قبل از وحیده تمنا زریاب پریانی با خواهرانش ، پروانه ابراهیم خیل، زهرا محمدی و مرسل عیار نیز از بند طالبان آزاد شد اما تاکنون هیچ کدام آنها در برابر رسانه ها ظاهر نشده و از صحبت کردن با خبرنگاران نیز خودداری می‌کنند و همچنان از آنچه که برآنها در زندان طالبان گذشته است حق صحبت کردن ندارند.
