شماری از زنان در ولایت بامیان، بعد از وضع محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های طالبان وظایف شان را از دست دادند و به دکانداری و سوداگری روی آوردند.
سیاه موی(مستعار) یکی از زنان است که در حکومت قبلی در یک مکتب دولتی معلم بود، ولی حالا دکانداری می‌کند.
وی میگوید:« در حکومت قبلی در یک مکتب استاد بودم، ولی بعد از بسته شدن مکاتب من نیز شغلم را از دست دادم، برای اینکه به امراض روانی مبتلا و گرفتار نشوم، مجبور شدم دکانداری را شروع بکنم تا خودم بتوانم دوباره یک زن مستقل شوم و یک منبع درآمد داشته باشم ولی چون وضع مالی مردم بامیان زیاد ضعیف شده است، من مشتری خیلی کم دارم و کار بار خوب نیست.»
محدودیت های گروه طالبان باعث شده است که زنان سوداگر و کسبه‌کار در ولایت بامیان با چالش‌های اقتصادی زیادی روبرو شوند و تعداد از این زنان از نبود بازار کار شکایت دارند.
سیما(مستعار) یکی از زنان است که حدود سه‌سال می‌شود به تجارت و سوداگری روی آورده است.
او میگوید:« یکسال بعد از آمدن طالبان یک دکان صنایع دستی و لباس های زنانه را با سرمایه شخصی خودم ایجاد کردم و کسب و کارم خوب بود چون اکثریت مشتری هایم را گردشگران خارجی تشکیل می‌داد، ولی بعد از حمله به گردشگران خارجی در بامیان، من نیز مشتری هایم را از دست دادم.»
تعداد دیگر زنان در ولایت بامیان شغل آرایشگری داشتند اما بعد از وضع محدودیت های گروه طالبان مجبور به خانه نشینی شدند.
رحیمه یکی از زنان آرایشگر در ولایت بامیان بود که حالا بیکار و خانه‌نشین شده است.
وی میگوید:« خانه نشینی باعث شده است که حساب شب و روز، ماه و سال را هیچ نفهمم، روزها برایم تکراری شده‌است و زندگی و زمان مفهوم اش را برایم از دست داده‌است.»
در طی سه سال اخیر محدودیت و ممنوعیت های زیادی در برابر زنان وضع شد. مکاتب و دانشگاه‌ها بروی دختران بسته شد و محدودیت‌های کار در برابر زنان باعث شد که تعداد از آنان مثل کارمندان دولتی و استادان مکاتب وظایف شان را از دست بدهند.
خبرگزاری زنان افغانستان
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
