با بسته شدن مکاتب در افغانستان، وضعیت روحی دانشجویان دختر به شدت تحت تأثیر قرار گرفته است.این عدم دسترسی به تحصیلات عالی، باعث ایجاد احساس ناامیدی، اضطراب و حتی افسردگی در بین این قشر از جامعه شده است.
ستایش، دختر دانشآموزی است که بعد از بسته شدن مکاتب دخترانه و خانه نشینی، دوره سخت افسردهگی را پشت سر گذاشته است.
وی میگوید:«حس میکردم نفس کشیده نمیتوانم، فکر میکردم حبس شدم و راه فراری از این زندان نیست و هر روز امیدم را نسبت به دیروز بیشتر از دست میدادم. گرچه هنوز هم برای آینده زیاد امیدوار نیستم در ماههای اول بسته شدن مکاتب، افسردهگی سختی سپری کردم. کاش همه این محدودیتها برطرف شود و ما دوباره بتوانیم درس بخوانیم.»
دختران در افغانستان طی سه سال گذشته به دلیل وضع محدودیتهای کاری، بستهشدن مکاتب و دانشگاهها که باعث شد است اکثرا آنان خانه نشین شوند، به مشکلات روحی و روانی دچار شده و میگویند که انگیزه و امید به زندگی را از دست داده اند.
شبنم، یکی دیگر از دانشآموزان دختر که از رفتن به مکتب محروم مانده است میگوید:«دلم از این همه مشکلات به تنگ آمده است، واقعن دیگر تحمل نرفتن به مکتب و صبح تا شام به خانه ماند را ندارم، از زندگی که ما در افغانستان داریم به شدت خسته شدم حتی با رفتن پیش روانشناس هم نتوانستم وضعیت روحی خود را خوب بسازم».
اسما امینی، یک تن از روانشناسان به این باور است که نرفتن دختران به مکتب در افغانستان میتواند پیامدهای عمیق و گستردهای داشته باشد که بر رشد فردی و اجتماعی آنها تأثیر میگذارد. عدم دسترسی به آموزش برای دختران نه تنها بر ظرفیتهای آنها در آینده تأثیر میگذارد، بلکه اثرات منفی نیز بر جامعه به طور کلی دارد.
«یک عامل مهم در این مسئله، تأثیر منفی بر اعتماد به نفس و خودباوری دختران است. عدم تحصیل میتواند منجر به احساس کمارزشی و ضعف در مهارتهای اجتماعی و ارتباطی آنها شود.»
با این که دختران همواره در افغانستان و در دورههای حکومتی مختلف با چالشهای اجتماعی زیادی رو به رو بودند، اما اکنون در سه سال اخیر، فضا برای دختران افغانستانی نسبت به هر زمان دیگر تنگتر شده و از ابتداییترین حقوق خود محروم مانده اند.
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان