بیش از یک سال از بسته شدن دروازههای دانشگاه به روی دختران دانشجو در افغانستان میگذرد. شمار زیادی از این دانشجویان نگران آینده شان بوده و از مسوولین میخواهند تا سرنوشت تحصیل آنان را مد نظر گرفته و دروازههای دانشگاه را دوباره باز کنند.
شبنم رسولی، یک تن از دانشجویان دانشکده استوماتولوژی است که بعد از وضع محدودیتها مانند صدها دختر دیگر از رفتن به دانشگاه محروم مانده اما خواهان بازگشایی دوباره دروازههای دانشگاه است.
وی میگوید:«نزدیک به دو سال میشود که از درس و دانشگاه دور ماندیم، خانه نشین شدیم و این همه محدودیتها باعث شده است که در وضعیت بد روحی قرار بگیریم. گرچه کوشش میکنم از طریق آنلاین به درسهایم ادامه دهن اما درس خواندن آنلاین هیچ وقت جای صنف و دانشگاه را تکمیل نمیکند.»
این دانشجویان میگویند که تحصیل حق تمام دختران بوده و باید دروازههای دانشگاه را به روی دختران باز شود تا بتوانند مانند پسران تحصیلات خود را ادامه دهند.
سمیه رضایی، یکی دیگر از دانشجویانی است که بعد از بسته شدن دانشگاهها به روی دختران، در یکی از کارگاههای خیاطی مصروف یادگیری این حرفه شده است
وی میگوید:«زمانی که دروازههای دانشگاه مانند دروازههای مکاتب به روی دختران بسته شد تمام امید خود را از دست دادم و حتی یک دوره افسردگی را تجربه کردم ولی دیدم از خانه نشینی به جای نمیرسم من هم خواستم برایم مصروفیتی پیدا کنم و در یکی از کارگاهها فعلن خیاطی یاد میگیریم تا بعدا بتوانم کارگاه شخصی خود را داشته باشم اما در کنارش امیدوارم که هر چه زودتر دروازههای دانشگاه به روی دختران دانشجو باز شود».
با گذشت بیش از یک سال از نشر اعلامیه وزارت تحصیلات عالی در مورد بسته شدن دانشگاهها به روی دختران دانشجو، شماری از دانشجویان دختر میگویند که تحصیل حق انسانی و بشری آنان بوده و باید دختران هم مانند پسران حق مساویانه برای تحصیل و پیشرفت را داشته باشند.
این در حالیست که ۱۰۲۳ روز از بسته شدن مکاتب دخترانه به روی دختران بالاتر از صنف شش و نزدیک به دوسال از بسته شدن دروازههای دانشگاه به روی دانشجویان دختر میگذرد اما در مورد این که چی وقت و تحت چه شرایطی دختران دوباره سر صنفهای درسی حاضر خواهند شد یا خیر تا اکنون اطلاعاتی در دست نیست.
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان