شماری از زنان در ولایت غور که در قسمت تولیدات صنایع دستی فعالیت دارند می‌گویند که بازار آنان رونق گذشته را ندارد و با افزایش محدویت‌ها در برابر زنان، بازار کار و بار شان با رکود مواجه شده است.
اکثر این زنان سرپرست خانواده‌های شان می‌باشند که از طریق فروش تولیدات صنایع، مصارف روزانه خود را پیدا می‌کنند.
پری‌گل، یک تن از زنانی‌ست که در ولایت غور مصروف قالین بافی بوده و از این طریق سال‌های زیادی‌ست که کسب درآمد می‌کند اما اخیرا بازار کارش با رکود مواجه شده است.
وی می‌گوید:«در گذشته چون وضعیت اقتصادی مردم بهتر بود، محدودیت‌های فعلی در برابر کار زنان وجود نداشت، مشتریان ما هم زیاد بود بخصوص مشتریان خارجی که بیشتر در نمایشگاه‌ها از ما قالین خریداری می‌کردند و به خارج از کشور انتقال می‌دادند. اما حالا فروشات ما بسیار زیاد کم شده حتی مصارف خود را به مشکل پیدا می‌کنیم.»
این زنان دلیل رکود کار شان را افزایش فقر و بیکاری در کشور، وضع محدودیت‌ها در برابر کار زنان، نبود فرصت‌های کار و کاهش مشتریان خارجی عنوان می‌کنند.
زرغونه، یکی دیگر از زنانی‌ست که کار خامک دوزی و دوخت لباس‌های سنتی افغانی را انجام می‌دهد.
وی می‌گوید:«قبلا خرید و فروش لباس‌ها و تولیداتی که در این بخش داشتیم خوب بود و ما هم سفارشات زیادی می‌گرفتیم اما بعد از سقوط حکومت و ضعیف شدن اقتصاد مردم، کار ما هم رونق خود را از دست. همچنان در گذشته خانم های فروشنده بطور عمده اجناس ما را می‌خریدند اما حالا بخاطر شرایط و محدودیت‌ها کار نیست و ما هم خیلی ضرر کردیم قسمی که گاهی حتی نان برای خوردن پیدا کرده نمی‌توانیم».
در همین حال، شکاری از فعالین حقوق زن می‌گویند که بیشتر خانم‌هایی که مصروف کار بودند، خرج و مصرف خانواده‌های شان را تامین می‌کردند اما اکنون نظر به محدودیت‌های وضع شده و بحران‌های موجود در کشور، یا بیکار شده و یا هم کار و بار آنان رونق خود را از دست داده است.
این در‌حالی‌ست که حکومت طالبان در سه سال گذشته بیشتر از ۸۰ فرمان علیه زنان در افغانستان صادر کرده است که باعث شده این محدودیت‌ها زنان را از جامعه حذف و از کار و فعالیت، به‌شمول تحصیل باز دارد.
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
