«افغانستان سرزمینی است که در آن خورشید طلوع نمی‌کند، باد نمی‌وزد، خبری از بهار نیست، در این‌جا همه تاریکی است، همه سردی زمستان است. وضعیت کنونی زنان افغانستان طوری نیست که شایسته و زیبنده‌ی یک انسان باشد.» این تنها چکیده‌ای از صحبت‌های مسعوده کرخی وکیل پارلمان در دروان جمهوریت و فعال اجتماعی و یکی از […]
«افغانستان سرزمینی است که در آن خورشید طلوع نمی‌کند، باد نمی‌وزد، خبری از بهار نیست، در این‌جا همه تاریکی است، همه سردی زمستان است.
وضعیت کنونی زنان افغانستان طوری نیست که شایسته و زیبنده‌ی یک انسان باشد.»
این تنها چکیده‌ای از صحبت‌های مسعوده کرخی وکیل پارلمان در دروان جمهوریت و فعال اجتماعی و یکی از زنان موفق افغانستان است. برای بحث بیشتر در مورد پیرامون فعالیت‌های خانم کرخی، با او گفت‌وگویی ترتیب داده‌ام که در ادامه خواهید خواند.
پرسش: در ابتدا از خودتان بگویید و این که اکنون کجا زندگی می‌کنید و مصروف چه فعالیت‌هایی هستید؟
پاسخ: با عرض سلام و احترام خدمت مخاطبین تان، مسعوده کرخی هستم زادگاه‌ام ولسوالی کرخ بوده و در ولایت هرات بزرگ شدم، بعد از ختم تحصیلات معلم شدم و در پهلوی کار معلمی، فعال اجتماعی رضاکار بودم در کنار مردم و به همین اساس خودم را کاندید کردم و موفق شدم دو دور به پارلمان راه پیدا کنم. اکنون در افغانستان زندگی می‌کنم چون نمی‌توانم مردمم را با تمام مشکلات در این‌جا ببینم و خودم در کشورهای دیگر، در رفاه و آسایش زندگی کنم. گرچه کاری انجام داده نمی‌توانم اما همین‌جا در کنار مردم‌ام هستم.
پرسش: به عنوان یکی از زنان برجسته در افغانستان، رمز موفقیت خود را در چه می‌بینید و فکر می‌کنید عامل اصلی جایگاه فعلی‌تان چیست؟
پاسخ: من اعتراف می‌کنم که یکی از زنان برجستهٔ افغانستان نبودم. اگر ما زنان موفق و برجسته می‌داشتیم و کارهای بنیادی و اساسی انجام می‌دادیم، وقتی یک فرصت طلایی برای ما پیش آمد ما بجای این که به خود بی‌اندیشیم اگر ما زنان مطابق به همان فرهنگ و ارزش‌های ملی، عقیدتی و سنت‌های که داشتیم، برنامه‌های کاری خود را عیار می‌کردیم چرا روزگار ما به این‌جا می‌رسید و یک شبه همه چیز فرو ریخت.
بنابر این از نظرم ما زن آنقدر موفقی نداشتیم و بیشتر ما به عنوان زن موفق ساخته شده بودیم. زنانی وجود داشت که بدون درس و تحصیل و تجربه در کنار زنان فهمیده و کار فهم رشد کردند و به جا رسانده شدند، به جایگاه‌های بلندی مانند وزیر می‌رسیدن و واقعن آدم تأسف می‌خورد.
ما زنان بدون این که کارهای اساسی و بنیادی انجام دهیم، کوشش کردیم تقلید کنیم و با از دست دادن بعضی ارزش‌ها به یک مقامی برسیم و او مقام‌ها، مقام‌های ساختنی بود که حالا می‌بینیم وضعیت ما زنان چگونه است و متأسفانه زنان افغانستان وضعیت خوبی ندارند.
پرسش: شما حدود ۲۸ سال، سابقه کاری در بخش فعالیت اجتماعی دارید به نظر تان چرا نتوانستیم با وجود تمام تلاش‌ها یک جامعه‌ی مترقی بسازیم؟
پاسخ: افغانستان اکنون مانند قریه‌ای است که در تاریکی به سر می‌برد. تجربه نشان داده است که در طی ۴۵ سال هر بار به محض این که مردم می‌خواهند راه خود را پیدا کنند با یک سلسه چالش‌ها رو به رو می‌شوند. نظر به مشکلاتی که در درون افغانستان وجود دارد، زیربنا و غالب‌های فکری زمینه سازی نشده، نظام آموزش و پرورش ما طی ۴۵ سال دست‌خوش تحولات سیاسی شده است. تا زمانی که در افغانستان اساس و بنیاد‌های وارداتی وتحمیلی واژگون نشود پالیسی و استراتیژی مبتنی بر عمق جامعه شناسی توسط جامعه شناسان خود ما تدوین نشود که هم زن و هم مرد افغانستانی بتواند راه خود را پیدا کند، نمی‌توانیم یک جامعه‌ی مترقی و آگاهی داشته باشیم.
پرسش: وضعیت کنونی زنان افغانستان و محدویت‌هایی که بر آنان وضع شده را چگونه بررسی می‌کنید و دیدگاه تان از ادامه‌ی این وضعیت چیست؟
پاسخ: افغانستان سرزمینی است که در آن خورشید طلوع نمی‌کند، باد نمی‌وزد، خبری از بهار نیست، در این‌جا همه تاریکی است، همه سردی زمستان است.
زنانی که در خانه بوده و اجازه نداشته باشند بیرون بروند وضعیت آنان نه قابل بررسی است و نه هم ما می‌توانیم چیزی بگوییم، وضعیت کنونی زنان افغانستان طوری نیست که شایسته و زیبنده‌ی یک انسان باشد، وضعیت بدبختی، برده‌گی، اسارت و محدودیت است.
پرسش: پیام تان برای زنان افغانستان چیست؟
پاسخ: پیام من به زنان افغانستان این است که امید شان را از دست نداده و پیرو هیچ بیگانه‌ی نشوند. یک تعداد برای رسیدن به قدرت برای ما خیانت کردند اما دنیا به یک حالت نخواهد ماند. سن من زیاد است و به اساس تجربه خود بخصوص به جوانان می‌گویم که استوار مانده انگیزهٔ خود را از دست ندهند و متحد شوند چون این ما هستیم که می‌توانیم نجات‌بخش خود باشیم.
گزارش‌گر: شهیره الهامی
