۱۷ سال قبل در چنین روزی یک هیئت مجلس نمایندگان افغانستان در ناحیه کارخانه قند، ولسوالی بغلان مرکزی ولایت بغلان، هدف حملهٔ پرسشبرانگیز قرار گرفت.
سید مصطفی کاظمی رئیس کمیسیون اقتصادی ملی این مجلس، محمد عارف ظریف، صبغتالله ذکی، نازکمیر سرافراز، سید رحمن همت و عبدالمتین، اعضای این کمیسیون که نمایندگان ولایات کابل، تخار، کندز، کنر و هلمند بودند همراه با بیش از ۵۰ کودک دانشآموز مکتب، که برای استقبال این هیأت آورده شده بودند کشته شدند و حدود ۸۰ تن دیگر جراحت برداشت.
حکومت در آن زمان ۳ روز عزای ملی اعلام کرد، پارلمان نشست فوقالعاده در عصر روز رویداد دایر کرد، هر دو هیأتهای حقیقتیاب تشکیل دادند اما با گذشت ۱۷ سال هنوز هم روشن نیست که دلیل این حادثه انتحار بود یا انفجار؟
باتوجه به اینکه بعضی از محافظین دست به تیراندازی نیز زده بودند.
بازماندگان حکومت به ویژه حزب اقتدار ملی، که سید مصطفی کاظمی رهبرش بود، حلقاتی را در حاکمیت متهم به مشارکت در این حادثه نمودند اما حکومت رد کرد.
در روز حادثه، خلاف عرف پذیرفته شده ، مقامات تصمیمگیری ولایت بغلان جهتپذیرایی و بدرقه اعضای پارلمان در آنجا حاضر نبودند.
هر چند والی بغلان هم زمان بودن سفر احمد ضیا مسعود که در آن زمان معاون اول رئیس جمهور بود را دلیل مصروفیت مقامات محلی عنوان نمود.
مگر رویهم رفته آسیب ندیدن مقامات محلی در این حادثه به دلیل غیابتشان میزان شک بازماندگان قربانیان را به آنها افزایش داد.
این رویداد خونین یکی از نمونههای بارز آسیبپذیر بودن افراد
ملکی در دوره نظام قبلی بخاطر حملات مخالفین مصلح بود و یا هم اختلافات درونساختاری و نزاع، جهت کسب ثروت و قدرت، از میان ملکی ها قربانی میگرفت.
۱۵ عقرب ۱۳۸۶ هجری خورشیدی را مردم ولایت بغلان منحیث خونینترین روز در تاریخ معاصر شان پنداشته و والدین داغدیده تا حال نیز جویای عوامل حقیقی قربانی شدن کودکان شان اند.
خبرگزاری زنان افغانستان
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان