سه سال قبل ( ۲۴ اسد، ۱۴۰۰) روزیکه بامیان بدون هیچ درگیری و بیسر وصدا به دست طالبان افتاد. یک شب قبل از اینکه طالبان بامیان را اشغال کنند، مسوولان محلی این ولایت را بیسر و صدا ترک کردند. و طالبان هم بدون هیچگونه درگیری این ولایت را اشغال کرد. اکثریت مردم نیز پیش از آمدن طالبان به سوی روستاهایی دور دست متواری شدند.
مریم خانم ۴۰ ساله بامیانی که مادر ۷ دختر است این روز را روز نحس مینامد.
او میگوید: « پیش از آمدن طالبان سه دخترم وظیفه داشت و چهار دختر دیگرم هم درس میخواند وقتی این گروه ظالم بامیان را نیز تصرف کرد، از ترس اینکه مثل ۲۰ سال قبل که آمده بودند و دست به کشتار و غارت زدند، با دخترانم به ایلاق های دور رفتیم، آنجا تنها پناهگاه مان بود، و ان روز نحس را هیچوقت فراموش نمیکنیم.»
حالا که سه سال از آن روز میگذرد اکثریت مردم بامیان مخصوصا خانمها وظایف شان را از دست دادند و مجبور به خانه نشینی شدند.
ستاره خانم که در حکومت قبلی در یکی از ارگان های دولتی مشغول به کار بود.
ستاره میگوید: « دقیقا همان لحظه که فکر میکردم همه چیز درست شده و من نیز به آرزوهایم رسیدم، همه چیز برباد شد، من یک ماه پیش از اینکه طالبان بیایند در همان دفتر شروع به کار کرده بودم و همه چیز که با زحمت به دست آورده بودم را از دست دادم.»
سقوط کشور باعث شد که دختران بالاتر از صنف ششم از رفتن به مکتب محروم شوند.
نجلا دختر ۱۸ ساله است که وقت طالبان آمد او صنف ۷ بود، اگر طالبان نمیآمد او امسال از مکتب فارغ میشد.
او میگوید: « سه سال میشود که مکتب نرفتهام، اگر طالبان ما را از مکتب رفتن منع نمیکرد امسال از مکتب فارغ میشدم، دختران خودشان در قطر و کشورهای خارجی درس میخواند ولی این گروه ظالم و فاسد ما را از همه چیز محروم کرده است.»
از سقوط افغانستان بیشترین لطمه به زنان و دختران این کشور وارد شده است.
خانمهای شاغل وظایف شان را از دست دادند و مجبور به خانهنشینی شدند. دروازههای مکاتب به روی دختران بالاتر از صنف ششم بسته شد. و نزدیک به دو سال میشود که دروازههای دانشگاه نیز به روی دختران بسته شده است.
خبرگزاری زنان افغانستان
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
