خبرگزاری زنان افغان: ۲۷ حوت در افغانستان به نام روز ملی خبرنگار نامگذاری شده بود و همه ساله درین روز از کارکرد خبرنگاران ازسوی حکومت تقدیر می‌شد. اما امسال شماری از خبرنگاران زن درگفتگوی با خبرگزاری زنان افغان می‌گویند که درکنار محدودیت های شدید بر خبرنگاران زن، مقامات طالبان از مصاحبه کردن با زنان خبرنگار […]
خبرگزاری زنان افغان: ۲۷ حوت در افغانستان به نام روز ملی خبرنگار نامگذاری شده بود و همه ساله درین روز از کارکرد خبرنگاران ازسوی حکومت تقدیر می‌شد. اما امسال شماری از خبرنگاران زن درگفتگوی با خبرگزاری زنان افغان می‌گویند که درکنار محدودیت های شدید بر خبرنگاران زن، مقامات طالبان از مصاحبه کردن با زنان خبرنگار خود داری می‌کنند اما درمواردی مقامات طالبان کارمندان رسانه‌ای زن را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند. با وجود محدودیت و نبود فرصت های مناسب کاری به زنان خبرنگار، آنان می‌گویند از آینده‌ی کار رسانه‌ای در کشور نا امید هستند.
زینب راستین( اسم مستعار) گرداننده‌ی برنامه های اجتماعی یک رسانه خصوصی درکابل می‌گوید که بعضی مقامات طالبان حتی حاضر به مصاحبه با او در صحنه نیست اما در پشت صحنه حتی از او درخواست ازدواج می‌کنند.
زینب گفت:« در اوایل که طالبان آمده بودند با هزاران ترس و هراس به وظیفه می‌رفتم تا اینکه گفتند ماسک بپوشید، دفتر های تان را جدا کنید، همین کار را کردم تا اینکه دیگر مسوولان طالبان از نشستن با ما در برنامه ممنوع شدند. کم کم از مصاحبه کردن با دختران هم خود داری کردند اما همان اشخاص در پشت صحنه برایم پیشنهاد ازدواج دادند.
علی الرغم تمام محدودیت های شدید طالبان بر زنان خبرنگار، اما هنوز خبرنگارانی هستند که از خانه کار می‌کنند و مصاحبه های شان را به گونه‌ی آنلاین انجام می‌دهند.
فاطمه انتظار ( اسم مستعار) خبرنگار ۲۳ ساله، کارمند یک رسانه تصویری درکابل بود بخاطر محدودیت های شدید بر زنان وظیفه اش را ازدست داد.
فاطمه به خبرگزاری زنان افغان گفت:« در یک هفته رسانه ازمن دو گزارش خواسته بود اما در هردو گزارشم نتوانستم دیدگاه مسوولان طالبان را بگیرم یه همین خاطر تمام زحماتم برای تهیه‌ی دو گزارش ضرب صفر شد و هیچ رسانه‌ای برای کار بی نتیجه پول یا معاش نمی‌دهند.»
خانم انتظار می‌گوید به جای او یک خبرنگار مرد استخدام شده است.
محدودیت و چالشهای سد راه زنان خبرنگار در کنفرانس های خبری طالبان جدی تر است.
مینه حبیب یکی از خبرنگاران زن بارها از کنفرانس های خبری رانده شده است. افراد طالبان به مینه حبیب گفتند به دلیل زن بودنش نمی‌تواند در کنفرانس مردانه شرکت کنند.
خانم حبیب به خبرگزاری زنان افغان گفت:« می‌خواستم برای تهیه گزارش به مرکز فرهنگی تیبیان بروم اما مسوولان تامین امنیت مکان کنفرانس به من اجازه‌ی ورود ندادند چون به جز از من هیچ اشتراک کننده‌ی مردی آنجا نبود و طالبان هم بخاطر زن بودنم اجازه ندادند که کنفرانس را پوشش خبری بدهم.»
در بیشتر از یکسال از سلطه‌ی طالبان بر افغانستان، زنان از تمامی عرصه ها حذف شدند و زنان رسانه گر نیز ازین امر مستثنا نبوده است.
خبرنگاران زن می‌گویند با حذف رشته خبرنگاری از آزمون کانکور برای دختران، هیچ امیدی به نسل جدید روزنامه نگاری ندارند.
زینب راستین( اسم مستعار) گرداننده‌ی برنامه های اجتماعی یک رسانه خصوصی درکابل می‌گوید که بعضی مقامات طالبان حتی حاضر به مصاحبه با او در صحنه نیست اما در پشت صحنه حتی از او درخواست ازدواج می‌کنند.
زینب گفت:« در اوایل که طالبان آمده بودند با هزاران ترس و هراس به وظیفه می‌رفتم تا اینکه گفتند ماسک بپوشید، دفتر های تان را جدا کنید، همین کار را کردم تا اینکه دیگر مسوولان طالبان از نشستن با ما در برنامه ممنوع شدند. کم کم از مصاحبه کردن با دختران هم خود داری کردند اما همان اشخاص در پشت صحنه برایم پیشنهاد ازدواج دادند.
علی الرغم تمام محدودیت های شدید طالبان بر زنان خبرنگار، اما هنوز خبرنگارانی هستند که از خانه کار می‌کنند و مصاحبه های شان را به گونه‌ی آنلاین انجام می‌دهند.
فاطمه انتظار ( اسم مستعار) خبرنگار ۲۳ ساله، کارمند یک رسانه تصویری درکابل بود بخاطر محدودیت های شدید بر زنان وظیفه اش را ازدست داد.
فاطمه به خبرگزاری زنان افغان گفت:« در یک هفته رسانه ازمن دو گزارش خواسته بود اما در هردو گزارشم نتوانستم دیدگاه مسوولان طالبان را بگیرم یه همین خاطر تمام زحماتم برای تهیه‌ی دو گزارش ضرب صفر شد و هیچ رسانه‌ای برای کار بی نتیجه پول یا معاش نمی‌دهند.»
خانم انتظار می‌گوید به جای او یک خبرنگار مرد استخدام شده است.
محدودیت و چالشهای سد راه زنان خبرنگار در کنفرانس های خبری طالبان جدی تر است.
مینه حبیب یکی از خبرنگاران زن بارها از کنفرانس های خبری رانده شده است. افراد طالبان به مینه حبیب گفتند به دلیل زن بودنش نمی‌تواند در کنفرانس مردانه شرکت کنند.
خانم حبیب به خبرگزاری زنان افغان گفت:« می‌خواستم برای تهیه گزارش به مرکز فرهنگی تیبیان بروم اما مسوولان تامین امنیت مکان کنفرانس به من اجازه‌ی ورود ندادند چون به جز از من هیچ اشتراک کننده‌ی مردی آنجا نبود و طالبان هم بخاطر زن بودنم اجازه ندادند که کنفرانس را پوشش خبری بدهم.»
در بیشتر از یکسال از سلطه‌ی طالبان بر افغانستان، زنان از تمامی عرصه ها حذف شدند و زنان رسانه گر نیز ازین امر مستثنا نبوده است.
خبرنگاران زن می‌گویند با حذف رشته خبرنگاری از آزمون کانکور برای دختران، هیچ امیدی به نسل جدید روزنامه نگاری ندارند.
