خبرگزاری زنان افغان: ولایت دایکندی در نظام جمهوری اسلامی سابق، در چنگال فقر و جغرافیای خشن نسبت به سایر ولایات افغانستان به انکشاف متوازن دست نیافت اما خانواده های که اکثرا مشغول مالداری و کشاورزی اند از تعلیم و تحصیل دختران حمایت کردند و آنان را با تمام مشکلات اقتصادی به مکتب و دانشگاه فرستادند. […]
خبرگزاری زنان افغان: ولایت دایکندی در نظام جمهوری اسلامی سابق، در چنگال فقر و جغرافیای خشن نسبت به سایر ولایات افغانستان به انکشاف متوازن دست نیافت اما خانواده های که اکثرا مشغول مالداری و کشاورزی اند از تعلیم و تحصیل دختران حمایت کردند و آنان را با تمام مشکلات اقتصادی به مکتب و دانشگاه فرستادند.
براساس اطلاعات مسوولین سابق حکومت، حضور و مشارکت زنان در دایکندی حداقل به ۳۰ درصد رسیده بود اما پس از سلطه‌ی طالبان، زنان و دختران در کنار محرومیت از حق تعلیم، تحصیل و کار باید با مساله محدودیت در پوشش لباس های سنتی وحجاب اجباری طالبان دست وپنجه نرم کنند.
گروه طالبان دردایکندی به همکاری افراطگرایان دینی در ماه قوس سال ۱۴۰۱ خورشیدی با ایجاد ایست های بازرسی در شهر نیلی مرکز این ولایت، حداقل بیست تن از زنان و دختران را به بهانه¬ی حجاب توقیف و پس از گرفتن تعهد از خانواده‌های شان، رها کردند. آنان زنان و دخترانی را که اکثرا دانشجو بودند به دلیل نپوشیدن برقع و روبند مورد پرسش، توهین و تحقیر قرار دادند و سپس تا آمدن اعضای فامیل شان در رینجر های پولیس انداخته و توقیف کردند.
فعالین حقوق زن با انتقاد از تحمیل پوشش اجباری بر زنان دردایکندی می‌گویند طالبان آنان را مجبور می¬کنند که فرهنگ برقع و روبند را در دایکندی ترویج کنند درحالی که لباس های محلی و سنتی زنان و دختران روستایی بر خلاف موازین شرعی و اسلامی نبوده و کمتر از حجاب مدنظر طالبان نیست.
رعنا( اسم‌مستعار) دانش آموز شانزده ساله، که در آن زمان توسط افراد طالبان توقیف شده بود با انتقاد از عملکرد طالبان در روستاها به خبرگزاری زنان افغان گفت:« مکتب و دانشگاه ها و مراکز آموزشی را به روی ما بسته کردند به جای پیدا کردن یک راه حل برای تحصیل دختران، آمده اند به پوشش ما اعتراض می‌کنند و از ما می‌خواهند روبند بپوشیم ویا لباس بلند سیاه، لباسی که هیچ زمانی در روستای ما مرسوم نبوده است.»
فعالین حقوق زن در ولایت دایکندی می¬گویند طالبان به جای حجاب اجباری باید زمینه¬ی کار و تحصیل دختران را فراهم کند.
عاقله یکی از فعالین حقوق زن در دایکندی به خبرگزاری زنان افغان گفت:« زنان در جامعه سنتی دایکندی در حکومت گذشته نیز با سنت های دست و پا گیر روبرو بودند اما حجاب مساله¬ی پیش پا افتاده‌ای بود، ازینرو مردم تعلیم و تحصیل دختران اولویت شان بود.»
به گفته‌ی فعالین حقوق زن در ولایت دایکندی طالبان لباس های سنتی و روستایی زنان را به عنوان حجاب نمی¬پذیرند ودر ایست های بازرسی از زنان می¬خواهند هنگام بیرون شدن از خانه صورت های خودرا بپوشانند. اما زنان دایکندی از اثر این فشارها به جای برقع و روبند از چادرنماز استفاده می¬کنند.
چادرنماز یکی از حجاب های اسلامی مطلوب کشور ایران است و در شماری از ولایت های افغانستان چون ولایت هرات، فراه، غور و در شماری از روستا های ولایت بلخ نیز مرسوم است.
