دیروز از مستوفیت به مقصد دروازه‌ملک سوار تاکسی شدم در بین راه؛ دخترخانمی دست داد تا سوار تاکسی شود. تاکسی هم ایست کرد تا این که این دخترخانم خود را به تاکسی رساند، در این هنگام چندین فحش و حرف‌های رکیک از سوی دریور نثار این دخترخانم شد، به طور مثال: بگذار که طالبان بیاید […]
دیروز از مستوفیت به مقصد دروازه‌ملک سوار تاکسی شدم در بین راه؛ دخترخانمی دست داد تا سوار تاکسی شود.
تاکسی هم ایست کرد تا این که این دخترخانم خود را به تاکسی رساند، در این هنگام چندین فحش و حرف‌های رکیک از سوی دریور نثار این دخترخانم شد، به طور مثال: بگذار که طالبان بیاید باز شما زنان گشت‌و‌گذار کنید و ده‌ها حرف‌های دیگر از این قبیل…
دخترخانم سوار تاکسی شد، سکوت را اختیار کرد و چیزی نگفت!
دیروز از مستوفیت به مقصد دروازه‌ملک سوار تاکسی شدم در بین راه؛ دخترخانمی دست داد تا سوار تاکسی شود.
تاکسی هم ایست کرد تا این که این دخترخانم خود را به تاکسی رساند، در این هنگام چندین فحش و حرف‌های رکیک از سوی دریور نثار این دخترخانم شد، به طور مثال: بگذار که طالبان بیاید باز شما زنان گشت‌و‌گذار کنید و ده‌ها حرف‌های دیگر از این قبیل…
دخترخانم سوار تاکسی شد، سکوت را اختیار کرد و چیزی نگفت!
زنان در افغانستان ناملایمت‌های بسیاری را تحمل کرده‌اند به خصوص در دههی هفتاد با شکل‌گیری دموکراسی و دولت جدید در افغانستان، روزنه‌ای امید زندگی برای زنان بیشتر شده بود. زنان زیر سایه‌ی دولت جمهوری اسلامی افغانستان و نهادهای مدافع حقوق زنان توانستند از حقوق نسبی‌شان برخوادر شوند.
اما امروزه با وجود دولت، زنان هنوز نتوانستند به دلیل فعالیت‌های مردسالارانه‌ی تندروان در جامعه‌ی افغانی، جایگاه واقعی‌شان را در جامعه کسب کنند.
امروزه با قدرت‌گیری طالبان در اکثر مناطق افغانستان و پخش اعلامیه علیه زنان، سبب نگرانی شماری از کاربران در فضای مجازی شده‌است که با انتقاد از این عملکرد آن را مصداق زن‌ستیزی طالبان می‌خوانند.
زنان پنجاه فیصد جمیعت افغانستان را تشکیل میدهد. خشونت علیه زنان از دیدگاه مردم و علماء به معنای نادیده گرفتن بخش بزرگی از حقوق قانونی و مدنی نصف جمیعت افغانستان است.
پیش از این نیز بارها طالبان از سوی سازمان‌های حقوق بشری به نقض حقوق زنان و رفتار تبعیض‌آمیز علیه زنان متهم شدند.
از معیارهای سنجش توسعه در هر جامعه‌ای وضعیت حقوق زنان در آن است.
افغانستان طی مبارزات دو دهه‌ا‌ی گذشته، بالغ بر پنجاه کرسی نمایندگی مجلس و حدود یک‌سوم صندلی‌های مراکز علمی‌اش را به زنان و دختران اختصاص داده‌است و اکنون، نگاه سراسر تبعیض‌آمیز و تحقیر طالبان، آینده‌ای هراسناک را نه فقط برای زنان، بلکه برای کل مردم رقم خواهد زد. خواست زنان، حکومت و سازمان ملل این است که نگذارد یکبار دیگر زنان به عقب برگردند.
نویسنده: محمدعلی محمدی، عضو گروه حرکت برای تغییر
