در برهه ای از زمان که ویروس همه گیر کرونا افزایش روزافزون پیدا نموده بود چرخ فعالیت های بشری کند و رو به توقف رفت؛ فعالیت های خرید و فروش و به صورت کل بازار از رونق افتاد و به چالش های فراروی زنان در راستای فعالیت و کسب و کارشان افزوده شد، همه در […]
در برهه ای از زمان که ویروس همه گیر کرونا افزایش روزافزون پیدا نموده بود چرخ فعالیت های بشری کند و رو به توقف رفت؛ فعالیت های خرید و فروش و به صورت کل بازار از رونق افتاد و به چالش های فراروی زنان در راستای فعالیت و کسب و کارشان افزوده شد، همه در صدد ارایه راه دیگری برای از کار نیفتادن چرخه اقتصاد شدند و درست در همین زمان بود که شکل تازه ای از تجارت بتواند جای خود را در بنگاه ها و بازارهای معاملاتی باز نماید و این شکل جدید همان تجارت الکترونیک است که البته قبل از شیوع کرونا نیز وجود داشت اما قبل از شیوع کرونا اکثریت معاملات و خرید و فروش ها به شکل حضوری صورت می گرفت.
با توسعه خدمات انترنتی و خدمات مالی درکشور خصوصا در شهرهای بزرگ افغانستان فرصت ها برای خرید و فروش آنلاین بیشتر شده است. راه اندازی تجارت الکترونیکی سهولت های فراوانی را برای زنان متشبث فراهم می سازد؛ از جمله اینکه خانمها بدون اینکه مشتری به دوکان و مراکز خریدشان بیایند، توانایی معرفی و نمایش آن را به مشتری دارند و می توانند اجناس خود را از طریق صفحات مجازی و انترنت در معرض نمایش گذاشته و سفارشات خود را بگیرند.
روی همین موضوع اتاق تجارت بین المللی، کنفرانس تحقیقاتی را تحت عنوان “بررسی وضعیت تجارت الکترونیکی در افغانستان” در همکاری با انستیتوت البیرونی برگزار کرد؛ در این کنفرانس مسئولین انستیتوت البیرونی، وزیر صنعت و تجارت، وزیر اقتصاد اشتراک ورزیده بودند.
منیژه وافق رئیس اتاق تجارت و صنایع زنان گفت: «فروشات و بازاریابی از طریق انترنت صفحات مجازی و الکترونیکی می تواند سهولت های زیادی را برای زنان به بار بیاورد چون اکثریت خانم ها مانند مردها دوکان های فزیکی ندارند و در بخش فروشات اجناس شان منتظر نمایشگاه ها می باشد، اما با الکترونیک سازی تجارت، می توانند فروشات روزانه داشته باشند، با این روش زنان نه تنها در داخل افغانستان بلکه در خارج از کشور هم میتوانند زمینه فروش تولیدات و اجناس شان را فراهم نمایند».
وافق هم چنان اظهار داشت: «در سه سال اخیر که تعداد تجارت های رسمی خانم ها به ۲۴۷۱ رسیده و ارقام تجارت های غیر رسمی بیشتر از ۵۴ هزار مورد است یعنی رشد ۲۶ درصدی داشتیم».وی اضافه کرد که «از جمله ۲۴۷۱ شرکت تقریبا ۳۵ فیصد آنها به کمپیوتر، تلفن های هوشمند، انترنت و صفحات اجتماعی دسترسی دارند که می توانند از معاملات و بازاریابی و فروشات الکترونیکی استفاده کنند».
در همین حال نذیر کبیری رئیس اجرائیوی انستیتوت پژوهشی البیرونی گفت: «تجارت الکترونیکی در زمان شیوع ویروس کرونا در جهان به مراتب بیشتر رایج شد و هزینه های به مراتب کمتر دارد، تجارت الکترونیکی دسترسی مستقیم تولید کننده ها را به مستهلکین خارج از کشور و داخل کشور فراهم می سازد». بر اساس گفته های رئیس اجرائیوی پژوهشی البیرونی، خانم ها می توانند نقش برجسته در قسمت تجارت الکترونیک داشته باشند چون هزینه های لوجستیک این شیوه از تجارت کم است و چالش هایی که فراروی تجارت های عنعنوی قرار دارد در تجارت الکترونیکی به مراتب کم تر است.
زنان متشبث از این ابتکار وزارت صنعت و تجارت که به همکاری انستیتوت البیرونی برای سهولت تاجران راه اندازی شده، اظهار خرسندی می کنند چنان که صالحه امیری یکی از مسئولین شرکت بورگوچ گفت: «بیشتر از یک سال می شود که عضو اتاق تجارت و صنایع هستم و محصولات ما را میوه خشک و عسل تشکیل می دهد، فروشات آنلاین سهولت های را در تجارت ما ایجاد کرده و ما می توانیم محصولات را به اسرع وقت به مشتری برسانیم و از طریق انترنت و صفحات مجازی می توانیم تجارت مان را رشد داده و محصولات را به فروش برسانیم».
تجارت الکترونیکی آسان ترین راه دسترسی متشبثین به مارکیت های جهان می باشد؛ نثار احمد فیضی غوریانی وزیر صنعت و تجارت می گوید: «تجارت الکترونیکی در کشورهای دیگر از بسیار وقت پیش مروج بود اما درافغانستان بعد از این که ویروس کرونا دامنگیر کشور شد، تاجران به این فکر افتادند که باید به تجارت الکترونیکی روی بیاورند». وی از سهولت هایی که از سوی دولت افغانستان به خاطر این مسئله در نظر گرفته شده است نیز سخن گفت. او افزود که: «بعد از این تاجران می توانند اجناس شان را از طریق افغان پست با هزینه کمتر به تمام نقاط دنیا انتقال بدهند، که از این طریق مشکلات گمرکی نیز حل شده است» گ. او افزود: «با الکترونیک سازی دفاتر و وزارت خانه های افغانستان، تاجر ضرورت پیدا نمی کند که بخاطر حل مشکلات و کارهایشان به دفاتر مراجعه کنند و هر کس از خانه یا دفتر خویش بدون ضیاع وقت می توانند به تمام مشکلات رسیدگی کنند».
غوریانی می گوید: «مشکل کلی درافغانستان اینست که قیمت انترنت بسیار بلند است و انترنت استندرد در افغانستان وجود ندارد که ما بتوانیم به آسانی افغانستان را به تمام نقاط دنیا وصل کنیم».
مسؤلین وزارت اقتصاد همچنان تاکید براین دارند که هر آنچه را که در اختیار دارند از همکاری کردن برای تاجران و بهتر سازی کار های خانم ها در تجارت دریغ نخواهند کرد این چنین که کریمه حامد فاریابی وزیر اقتصاد می گوید:« بعد از کرونا و آمدن صلح ما جهان دیگری میداشته باشیم که نیاز اشد و مبرم ما به الکترونی سازی است، نیاز های ما به کارگر های ماهر است امروز جهان کارگر های سابقه کار نمی خواهد، بلکه جهان کارگر های ماهری که از انستیتوت ها فارغ شده باشند ضرورت دارد».وی درمورد خانم های که تجارت های غیر رسمی در نقاط دور دست کشور دارند نیز صحبت های داشته و از چالش های که فرا راه آنان است بیان می کند :«موردی که امروزه انعکاس آن بیشتراست چالش های فرا راه پنج میلیون خانمی که در خانه وجود دارند، آنها در بازار مولد نیستند و در مارکیت دسترسی ندارند اما در جامعه نقش اساسی را بازی می کنند».
غوریانی از مشکلات بی سوادی، بی برقی ودسترسی نداشتن به خدمات انترنتی نیز یاد آور شده و می افزاید که«در قره و قصبات در خانه تولیدات را خانم ها تهیه می کردند و فروش آن را مرد ها می کردند و خانم ها از نرخ بازار بیخبر بودند اما امروز با ایجاد سیستم تجارت الکترونیکی آنها به فروش به همان نرخ اصلی خود میرسند ومالک پیسه خود می شوند».
این در حالیست که تجارت الکترونیکی همچنان دسترسی به بازار های بین المللی را از طریق داد وستد الکترونیکی به مراتب کم هزینه تر می سازد. سکتور های چون صنایع دستی می توانند با استفاده از تکنالوژی های معاصر و خرید و فروش آنلاین، تجارت و فروشات خود را به بازار های خارجی رونق ببخشند.
نویسنده : نیلوفر بارکزی
