در میان اعتراضات زنان علیه طالبان و مداخلات نظامی پاکستان در خاک افغانستان؛ کابینه همه شمول طالبان اعلام شد. در این کابینه ملا حسن آخوند بعنوان رئیس وزارء و دیگر مقامات طالبان به حیث وزراء و معاونین گماشته شدند. در حقیقت این لیست همراه بود با ورود رئیس آی اس آی پاکستان به کابل. نسبت […]
در میان اعتراضات زنان علیه طالبان و مداخلات نظامی پاکستان در خاک افغانستان؛ کابینه همه شمول طالبان اعلام شد. در این کابینه ملا حسن آخوند بعنوان رئیس وزارء و دیگر مقامات طالبان به حیث وزراء و معاونین گماشته شدند. در حقیقت این لیست همراه بود با ورود رئیس آی اس آی پاکستان به کابل. نسبت به حضور این مقام استخباراتی پاکستان مظاهرات و اعتراضاتی در نقاط مختلف کابل و سایر ولایات کشور صورت گرفت؛ اعتراضات شدید زنان نیز در مقابل ارگ و مقابل سفارت پاکستان نشان از حضور جدی زنان در میدان مبارزه برای حق خواهی بود. با همه اینها لیست کابینه جدید طالبان و خالی از مشارکت دیگران که نگاهی تک جنسیتی به اداره و قدرت داشت، نشان داد که این گروه هیچ باوری به حضور زنان در جامعه و سیاست ندارند. آنها تغییر نکرده اند و عملا خواهان انزوای کامل زنان از متن جامعه هستند. با اینحال بیکاری و فقر بر این مشکلات افزوده و هیچ نقطه امیدی را در ترکیب حاکمیت جدید طالبان که برگرفته از دستورات پاکستانی ها است؛ نمی توان یافت.
با اینحال پاکستان بعنوان حامی جدید طلبان و مداخله گر اساسی، همچنان بی باکانه بر استقلالیت و شعور جمعی مردم افغانستان میتازد و گروه وابسته به خود که قرآات نادرستی از دین دارند بر ملت افغانستان تحمیل کرده است. حکومت ایران نیز در همگامی با این روند از طالبان در روزهای پسین حمایت نموده و چهره و ماهیت اصلی خود را آشکار ساخت. سایر کشورها نیز در مقابل کشتار مردم افغانستان و فاجعه انسانی که در راه است سکوت نموده و منتظرند تا پیامدهای بعدی این فاجعه را نظاره گر شوند.
لیست جدید کابینه طالبان در حقیقت برآیند سکوت جامعه جهانی، کشورهای مختلف و سازمان ملل متحد است. متاسفانه برخی از کشورها به هدف منافع منطقه ای خود از راه جنگ های نیابتی در افغانستان میکوشند تا بر آتش جنگ در کشور بیفزایند اما اعتراضات مردم مخصوصا زنان ثابت ساخت که در این کشور پرچم اعتراض و عدم سکوت نیز برافراشته است و بازیگران مداخله گر نمیتوانند هر آنچه که خود بر روی اوراق تئوری های ذهنی خود ترسیم کرده اند در عمل پیاده نمایند.
در نتیجه اینکه زنان افغانستان افتخار این را دارند تا بایستند، مبارزه کنند و صدای خود را در مقابل حاکمیت زن ستیز طالبان و در کنار تفنگ ها و برچه ها و شلاق های آنان بلند کنند. زنان دیگر نه از شلاق که حتی از گلوله های آتشین طالب نمی هراسند. زنان خط سرخ شان طالب است همچنان که خط سرخ طالبان؛ زنان آزاده و شجاع این کشور است.
