کاترین راسل، مدیر اجرایی صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل (یونیسف) گفته است که جامعه‌ی بین‌المللی و طالبان باید راه‌هایی را برای همکاری با یکدیگر به‌خاطر کودکان افغانستان پیدا کنند. او روز جمعه (۶ حوت) در بیانیه‌ای درباره‌ی سفر خود به افغانستان گفته است که «زمان از اهمیت بالایی برخوردار است، هر چه بیشتر منتظر […]
کاترین راسل، مدیر اجرایی صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل (یونیسف) گفته است که جامعه‌ی بین‌المللی و طالبان باید راه‌هایی را برای همکاری با یکدیگر به‌خاطر کودکان افغانستان پیدا کنند.
او روز جمعه (۶ حوت) در بیانیه‌ای درباره‌ی سفر خود به افغانستان گفته است که «زمان از اهمیت بالایی برخوردار است، هر چه بیشتر منتظر بمانیم، اوضاع برای کودکان افغانستان بدتر خواهد شد.»
به گفته‌ی او، چندین دهه جنگ، خشک‌سالی ویرانگر، اقتصاد در حال فروپاشی و تحریم‌های بین‌المللی خسارات جبران‌ناپذیری به کودکان افغانستان وارد می‌کند.
خانم راسل آنچه را که در افغانستان مشاهده کرده، نگران‌کننده خوانده است.
او اضافه کرده است که اوضاع در حال بدترشدن است و براساس پیش‌بینی یونیسف در سال ۲۰۲۲، بیش از یک میلیون کودک مبتلا به سوءتغذیه شدید نیاز به درمان خواهند داشت. مدیر اجرایی یونیسف علاوه کرده است که نزدیک به ۱۳ میلیون کودک به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند و بیماری‌هایی مانند سرخک و اسهال به گسترش خود ادامه خواهند داد.
راسل گفته است که کودکان افغانستان نباید گروگان سیاست باشند. به‌گفته‌ی او، تصمیمات و اقدامات انجام‌شده تعیین می‌کند که آیا این کودکان زندگی می‌کنند یا می‌میرند؟
او در ادامه تأکید کرده است که جامعه بین‌المللی و مقام‌های فعلی افغانستان باید راه‌هایی برای همکاری با یکدیگر به خاطر کودکان بیابند.
راسل افزوده است: «من از مقام‌های کنونی می‌خواهم که وعده‌های خود در مورد حقوق زنان و کودکان را به عملی ملموس تبدیل کنند و به همه دختران اجازه دهند به مدرسه بروند و همه زنان به سر کار بازگردند – بدون هیچ تأخیر دیگری».
او از جامعه‌بین‌المللی نیز خواسته است که بودجه‌ی مورد نیاز را برای کمک به آسیب‌پذیرترین افراد در اختیار یونیسف قرار دهد.
روی‌کارآمدن طالبان که منجر به قطع کمک‌های خارجی و وضع محدودیت مالی شد، اقتصاد افغانستان را که به حمایت‌های خارجی وابسته بود، با فروپاشی کامل مواجه کرده است.
گفته می‌شود در حال حاضر بیش از ۹۰ درصد مردم افغانستان زیر خط فقر قرار دارند و همچنین بیش از نیمی از جمعیت کشور با گرسنگی شدید مواجه‌اند.
