نامه‌ی «جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی» به نشست اُسلو
نامه‌ی «جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی» به نشست اُسلو

نامه‌ی «جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی» به نشست اُسلو زنان، نیمی از پیکره جامعه را تشکیل می‌دهند؛ اما در افغانستان، زنان همیشه در کنج خانه‌ها محبوس، در زنجیر اسارتِ تبعیض، در بند و از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان محروم بوده‌ اند. در دو دهه‌ی اخیر که با حضور جامعه‌ی جهانی در افغانستان، اندکی فضا برای […]

نامه‌ی «جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی» به نشست اُسلو

زنان، نیمی از پیکره جامعه را تشکیل می‌دهند؛ اما در افغانستان، زنان همیشه در کنج خانه‌ها محبوس، در زنجیر اسارتِ تبعیض، در بند و از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان محروم بوده‌ اند.

در دو دهه‌ی اخیر که با حضور جامعه‌ی جهانی در افغانستان، اندکی فضا برای زنان باز شد، زنان و دختران افغانستان با استفاده از این فرصت، با تحمل مشکلات فراوان، تحصیل کردند، به فعالیت‌های اجتماعی و مدنی پرداختند و به جامعه نشان دادند که اگر فرصت‌ها از زن‌ها گرفته نشود، آن‌ها می‌توانند در تمامی عرصه‌ها دوشادوش مردان، در سازندگی و پیشرفت جامعه و کشور ایفای نقش نمایند.

باسقوط نظام پیشین و تسلط طالبان بر کشور، بار دیگر زنان کشور ما خانه‌نشین و از حق تحصیل، حق کار، حق فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی محروم شدند، اما زنان آرام ننشستند و در برابر تبعیض جنسیتی ایستاد شده و برای احقاق حقوق‌شان به مبارزه ادامه داده و اعتراضات خیابانی را به راه انداختند؛ اما متأسفانه دادخواهی‌ها و اعتراضات مدنی زنان همواره با خشونت‌تمام از جانب طالبان سرکوب شده و می‌شود.

تعدادی از زنان مبارز با درک این امر که ما برای رسیدن به حقوق‌مان مسیر طولانی و دشواری را پیش رو داریم، تصمیم گرفتیم که برای مبارزه منظم و اعتراضات مدنی مؤثر، هماهنگ و منسجم عمل کنیم؛ لذا جنبشی را به‌نام «جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی» پایه‌گذاری کردیم تا در قالب این جنبش، مبارزات و اعتراضات مدنی‌مان را علیه تبعیض، بی‌عدالتی‌ها و حق‌کشی‌ها ادامه دهیم و در برابر هر نوع بی‌عدالتی و استبداد مبارزه کرده و صدای خود را بلند کنیم.

هدف ما برقراری صلح، عدالت و محو هرگونه تبعیض اعم از تبعیض قومی، زبانی، مذهبی و جنسیتی و ایجاد برابری شهروندان است تا هیچ شهروندی به دلیل تعلقات قومی، زبانی، مذهبی و جنسیتی از تحصیل، اشتغال، فعالیت های اجتماعی و سیاسی و حقوق شهروندی‌شان محروم نشوند تا همه‌ی شهروندان بتوانند در کنار یکدیگر، همزیستی مسالمت‌آمیز را تجربه و از فرصت‌های برابر برخوردار شوند و در آبادانی و پیشرفت کشور ایفای نقش نمایند.

روش مبارزه ما کاملا مدنی و عاری از خشونت است و ما خواسته‌ها و مطالبات خود را به‌صورت منطقی و با معیارهای پذیرفته‌شده بین‌المللی مانند برگزاری تظاهرات مدنی، تجمعات اعتراض‌آمیز، دایرکردن کنفرانس‌های خبری جهت مطرح نمودن نارسایی‌ها، بی‌عدالتی و حق‌تلفی‌ها را متذکر شده و برای از بین بردن بی‌عدالتی و تبعیض صدای خود را بلند کرده و به مردم آگاهی می‌دهیم.

«جنبش زنان افغانستان برای عدالت آزادی» از سازمان ملل، جامعه‌ی جهانی و شرکت‌کنندگان در نشست اسلو می‌خواهد که:

۱. برای تشکیل یک حکومت فراگیر مردمی که با آرای مردم افغانستان روی کار بیاید تلاش کنند، حکومتی که تک‌قومی، تک‌حزبی و تک‌جنسیتی نباشد، بلکه آینه‌ی تمام ‌نمای شهروندان و ملت افغانستان بوده تا همه خود را در آن شریک و سهیم بدانند.

۲. طالبان را تحت فشار قرار دهند تا افراد متخصص و مسلکی را بدون درنظر نداشت قوم، مذهب، حزب، جنسیت، زبان و … تعلق دارند، به کار گمارند و از توانایی‌های آنان برای پیشرفت و ترقی کشور استفاده کنند. طالبان فعلا در رهبری تمام ادارات، اعضای خودشان را گماشته‌اند که اصلا به پست گماشته‌شده آشنایی اولیه هم ندارند.

۳. از زنان مبارز افغانستان در راستای رسیدن به حقوق شان حمایت نمایند و طالبان را بقبولانند که زنان افغانستان را از حق تحصیل، حق اشتغال، حق فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی محروم نکنند و اجازه دهند که زنان افغانستان در کنار مردان این کشور در تمامی عرصه‌ها حضور پررنگ و واقعی داشته باشند.

۴: با اینکه خواست‌های زنان انسانی و روش مبارزات شان مدنی، دموکراتیک و مسالمت آمیز بوده، اما متاسفانه طالبان به شیوه‌های نامناسب متوسل شدند. با استفاده از میل تفنگ و زور، حرکت‌ها وفعالیت های اعضای این جنبش را به شدت سرکوب کردند. زنان و دختران زیادی را فراری، زندانی، لت و کوب و حتی کشتند. به طور مثال از سرنوشت چهل دختر معترض ولایت بلخ یاد می‌کنیم که ۴۰ تن آنان در تجمع اعتراض ۸ سبتامبر ۲۰۲۱ دستگیر شدند. آنان توسط گروه طالبان شکنجه شدند و بعد گلوله باران شدند. از جمله ۹ تن آنان زیر شکنجه طالبان جان دادند. جسد ۸ نفر از آنان در گوشه و کنار شهر پیدا شده و ۹ نفر دیگر شان تاهنوز ناپدید هستند. این مساله توسط رسانه‌های زیادی از جمله «اندپیندت فارسی» گزارش داده شده است.
ما زنان و دختران افغانستان از وزیر خارجه ناروی خانم آنیکن هویتفلد، دولت محترم ناروی و ملت شریف این کشور به خصوص فعالان حقوق بشر و حقوق زنان شان می‌خواهیم از طالبان بخواهند که اعتراضات مدنی زنان مبارز افغانستان را سرکوب نکنند و آنان را به‌بهانه‌های واهی بازداشت و شکنجه ننمایند و اتهامات بی‌اساس اجنت بیگانه و… را به زنان مبارز نچسپانند، زیرا زنان مبارز افغانستان حق دارند که در برابر تبعیض، بی‌عدالتی و حق‌تلفی مبارزه کنند و این، حق طبیعی آنان است.

۵: از جامعه‌ی بین‌المللی می‌خواهیم که مردم مظلوم افغانستان را به حال‌شان رها نکنند و از این مردم حمایت کنند تا رنج چهل‌ساله‌ی شان پایان یابد و صلح و همزیستی مسالمت‌آمیز را تجربه کنند.

۶: در اخیر از نهادهای بین‌المللی و بشردوستانه نیز می‌خواهیم که کمک‌های بشردوستانه شان را به مردم افغانستان ادامه دهند، زیرا فقر و بیکاری شدید، افغانستان را در آستانه‌ی یک فاجعه انسانی قرار داده است، هم‌چنین بر توزیع این کمک‌ها نظارت کنند تا به مستحقین و مردم فقیر برسد، زیرا تا کنون در توزیع این کمک‌ها بی‌عدالتی صورت گرفته است و مردم فقیر و مستحقین واقعی به دلیل تعلقات قومی از کمک‌ها محروم بوده‌اند.

جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی.