خبرگزاری زنان افغانستان: شماری از زنان در ولایت بادغیس میگویند که وضع محدودیتها در برابر زنان باعث شده است تا اکثر آنان بیکار شده و خانه نشین شوند. تعداد زیادی از زنان شاغل، کسانی هستند که سرپرست خانوادههای شان بوده و شماری از آنان که وظایف خود را از دست داده اند میگویند با وضعیت […]
خبرگزاری زنان افغانستان: شماری از زنان در ولایت بادغیس میگویند که وضع محدودیتها در برابر زنان باعث شده است تا اکثر آنان بیکار شده و خانه نشین شوند.
تعداد زیادی از زنان شاغل، کسانی هستند که سرپرست خانوادههای شان بوده و شماری از آنان که وظایف خود را از دست داده اند میگویند با وضعیت سخت اقتصادی رو به رو شده و راه کسب آمد دیگری نیز ندارند.
اسما محمدی، یک از زنانی است که در ولایت بادغیس در یکی از ادارات دولتی ایفای وظیفه میکرد اما بعد از وضع محدودیتها در برابر زنان بیکار شده است.
وی میگوید:«یک قسمتی از مصارف خانه به دوش من بود و باید کار میکردم اما بعد از بیکار شدنم با مشکلات اقتصادی زیادی رو به رو شدیم چون شوهرم به تنهایی کار میکرد و پولی که بدست میآورد بخاطر مصارف خانه کفایت نمیکرد».
شماری از این زنان میگویند که خانه نشینی و بیکاری باعث شده تا در وضعیت بد روحی و روانی قرار بگیرند.
مرسل، یک تن از زنانی است که بعد از خانه نشینی دچار افسردهگی شده است.
وی میگوید:«حس میکنم در چهار دیواری خانه حبس شدم، هر روز امیدم را نسبت به زندگی و آینده از دست میدهم و فکر میکنم هیچ انگیزه و شوقی برای داشتن و بهتر شدن یک آینده خوب ندارم».
در همین حال، فریبا رضایی، یک تن از روانشناسان میگوید که اگر شرایطی که اکنون زنان در افغانستان دارند، ادامه پیدا یابد میتواند اثرات بد روحی و روانی از جمله روی آوردن به خودکشی در میان زنان و دختران را افزایش دهد.
طی دو سال گذشته مکاتب و دانشگاهها به روی دختران بسته شد، محدودیتهای کار در برابر زنان باعث شد تا یک تعداد آنان مانند استادان دانشگاه و کارمندان دولتی وظایف شان را ترک کنند و اکنون در آخرین فرمان دروازههای آرایشگاهها نیز به رو زنان بسته شده است.
