فروشنده گی به عنوان یک شغل مردانه که در افغانستان قبول شده است اما به ندرت پیدا می شود که زنان با داشتن مشکلات و چالش های زیاد در جامعه، فروشنده گی کنند. هر فردی نیاز دارد که مواد مورد ضرورت خود را خریداری کند، همچنان زنان مواد مصرفی زیادی نیاز دارند که باید خودشان […]
فروشنده گی به عنوان یک شغل مردانه که در افغانستان قبول شده است اما به ندرت پیدا می شود که زنان با داشتن مشکلات و چالش های زیاد در جامعه، فروشنده گی کنند. هر فردی نیاز دارد که مواد مورد ضرورت خود را خریداری کند، همچنان زنان مواد مصرفی زیادی نیاز دارند که باید خودشان خریداری کنند، برای زنان اگر فروشنده هم از جنس خودشان(زن) باشد می توانند با خیال راحت خریداری مورد نظر شان را انجام بدهند اما همواره میبینیم که کالاها، خوراکه ها، پوشاکه و انواع اجناس مصرفی مورد ضرورت، توسط مردان در همه فروشگاه ها، روی سرک ها و اماکن باز به فروش میرسند و زنان ومردان همه از آنها خرید می کنند.
فروشنده گی یک شغل و حرفه یی است که هر فرد می تواند انجام بدهد اگر توانایی هایی چون جسارت، فصاحت بیان، اعتماد به نفس، زیرک بودن و علاقه داشته باشد، می تواند یک فروشنده خوب باشد و فرقی ندارد که این فروشنده زن باشد یا مرد.
در افغانستان عموما دیدگاه ها نسبت به کار زنان منفی است و به خصوص زنان که در فروشگاه ها فروشنده گی می کنند، قشر زیادی از مردم فروشنده های زن را به دید منفی می بینند و فروشنده گی آنان را کار غیر اخلاقی برای زنان می خوانند.
زنان فروشنده در کابل با این که به مشکلات زیادی گرفتار هستند اما تبصره های مردم را پشت گوش انداخته و به کار شان ادامه میدهند و به این باور هستند که کار کردن برای زنان و مردان هیچ عیب ندارد چه زنان در پشت ویترین فروشگاه فروشنده گی کنند و یا در عقب میز دفاتر به کارهای اداری برسند، در هر حالت برخی مردم حرف ها و قضاوت های نا بجای شان را دارند.
ʺفرزانه جعفریʺ فروشنده در یکی از دکان های شهر کابل می گوید:« مدت چهار سال است که در بخش فروشنده گی لوازم آرایشی و لباس های زنانه کار می کنم و مشتری ها از من همیشه رضایت داشته اند و درکل از کار خودم راضی هستم».
ʺحریرʺ دختر دیگری که در یکی از مارکیت های شهر کابل فروشنده است همچنان گفت:«چندین سال می شود که لوازم آرایشی و بهداشتی زنانه را به فروش می رسانم و خانم ها می توانند بسیار به راحتی خریداری شان را اینجا انجام بدهند». حریر در لابه لای صحبت های خود گفت که:« نه تنها زنان بلکه مردان هم برای خرید به دکان شان رفت و آمد دارند و اتفاقاتی زیادی رخ داده است که بعضی از مرد ها بدون این که نیاز به خریداری داشته باشند برای اذیت کردن و رابطه برقرار کردن با ما وارد دکان می شوند و خواستار شماره تماس و راه های ارتباطی می شوند و تصور شان این است که زنی که در پشت میز این فروشگاه نشسته است حتمن بد کاره است». اما وی می گوید:«با وجود اینکه همه موارد اذیت کننده سد راه ما است اما باز هم دیدگاه های منفی را نادیده گرفته و به کار های خود ادامه میدهیم.
ʺنگینهʺ خانمی که جهت خریداری لباس های زنانه مورد نیازش به دکانی که فروشنده آن خانم میباشد آمده و می گوید:« من همیشه لباس های زیر پوش خود را از این جا خریداری می کنم چون همرای فروشنده ای که خانم است به آسانی و راحتی بدون این که مشکل داشته باشم خریداری خود را انجام میدهم و این که فروشنده های زن در بخش فروشات زنانه است خوشحال کننده است چون اکثریت خانم ها و دختران جوان در خرید شان با فروشنده های مرد به مشکل مواجه هستند و نمی توانند به آسانی و راحتی خریداری کنند».
بر اساس گفته های فروشنده های زن درکابل دختران برای خرید اجناس زنانه شان دوست دارند که با فروشنده زن مخاطب باشند و همیشه با خریداری شان از زنان فروشنده اعلان حمایت می کنند اما مردان بی موجب وارد دکان شده و بدون این که نیاز به خرید جنس داشته باشند برای آزار دادن وهم صحبت شدن با زن فروشنده می آیند و تلاش می کنند که با فروشنده ارتباط بر قرار کنند ویا این که با صحبت کردن با فروشنده وقت شان را بگذرانند۰
در افغانستان زنان در هر سمت که وظیفه اجرا کنند باز هم هستند عده یی که نسبت به کار زنان بد بین باشند و فعالیت های زنان را نادیده گرفته و نظریات و قضاوت های منفی و نابجا علیه شان داشته باشند، به خصوص زنی که در بازار دکانداری کند، هستند برخی از مردان جامعه که نه تنها از کارکرد شان استقبال نمی کنند واز لحاظ فرهنگی زنان را در عرصه های کاری شان حمایت نمی نمایند، برعکس بیشتر در اذیت و آزار دادن زنان انرژی به خرچ میدهند.