شماری از زنانی که در ولایت فراه سرپرستی خانواده های شان را به عهده دارند از فقر اقتصادی شکایت داشته و می‌گویند که نبود کار و منبع درآمد، آنان را با چالش‌های زیادی رو به رو ساخته است.
در حال حاضر زنان افغان از کار کردن در بیرون از منزل به صورت گسترده با وضع قوانین محدود کننده، منع شده‌اند که این امر بسیاری از خانواده‌ها را با مشکلات اقتصادی رو به رو کرده و سبب افزایش نیازمندان کمک‌های بشردوستانه را نیز شده است.
ثریا، یک تن از زنانی است که بعد از وفات شوهرش مجبور شده است تا سرپرستی خانواده اش به دوش بگیرد اما اکنون مشکلات اقتصادی او را از پای در آورده است.
وی می‌گوید:«شوهرم راننده بود و زمانی که از فراه به هرات می‌رفت در مسیر راه حادثه کرد و جانش را از دست داد. بعد از وفات شوهرم مجبور شدم کار کنم در گذشته حداقل کمک‌های که می‌شد برای ما هم میرسید اما امسال فقط توانستیم یکبار کمک دریافت کنیم و دولت هم هیچ توجهی به ما ندارد».
سهیلا رحیمی، یک تن از آرایش‌گران زن می‌گوید که با متوقف شدن فعالیت آرایشگاه‌های زنانه، راه در آمد آنا نیز متوقف خواهد شد.
وی می‌گوید:«آرایش‌گری راه درآمد بسیاری خوبی برایم بود چون تنها نان آور خانه هستم و باید کار کنم و جز آرایش‌گری به کار دیگری مهارت ندارم اگر کارم متوقف شود درآمد فامیلم نیز متوقف خواهد شد».
چندی پیش پس از وضع محدودیت‌ها و منع شدن کار زنان در سازمان ملل متحد، روند توزیع کمک‌های بشر دوستانه در افغانستان کاهش یافت و میلیون ها خانواده از دریافت کمک های بشردوستانه محروم ماندن.
زرمینه، یک تن از باشنده‌گان ولایت فراه می‌گوید که در دو سال اخیر بیشترین مشکلات اقتصادی را سپری کرده و نسبت به گذشته کمک‌های بشردوستانه اندکی به دست آورده اند.
وی می‌گوید:« در گذشته حداقل یکی دوبار برای ما کمک میرسید اما حالا هیچ کس به فکر ما نیست.
کمک‌ها به کسانیکه مستحق هستند نمی‌رسد ما هم حیران ماندیم با مشکلات اقتصادی که داریم چی رقم زندگی خود را پیش ببریم».
برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد چندی پیش اعلام کرد که اگر جمعیت افغانستان ۱۰۰ نفر باشد، ۴۷ تن آنان برای زنده ماندن به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند.
به گفته این نهاد، جمعیت افغانستان حدود ۴۰ میلیون تن است و یک‌سوم مردم این کشور با گرسنه‌گی روبه‌رو هستند.
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
