پس از ممنوعیت دختران و زنان از تحصیل و کار، شماری از دانش آموزان و دانش‌جویان دختر در هرات، به آموزش حرفه‌های مختلف از جمله نقاشی، خیاطی و راه اندازی کارگاه‌های مختلف روی آورده اند.
صنم حکیمی، یکی از دانش‌جویان دختر است که بعد از وضع قوانین محدود کنند در برابر تحصیل دختران، به هنر نقاشی روی آورده است.
وی می‌گوید:«نقاشی برایم حس رهایی می‌دهد. رهایی از تمام دردها، محدودیت‌ها و دوری از دانشگاه. نزدیک به دو سال می‌شود که دانشگاه نرفتیم و به این مدت بخاطریکه برایم فعالیتی داشته باشم به هنر نقاشی روی آوردم و آروز دارم یک روز تمام این محدودیت‌ها برطرف شود و ما دوباره بتوانیم آزادانه درس بخوانیم و فعالیت داشته باشیم».
شماری از دخترانی که در یکی از کارگاه‌های خیاطی فعالیت دارند، می‌گویند که برای جلوگیری از رو به رو شدن با بیماری‌های روانی و تأمین هزینه‌های خانواده‌شان، خیاطی می‌کنند و خواهان برطرف شدن محدودیت‌ها در برابر کار و تحصیل زنان و دختران هستند.
شکریه هاشمی، یکی دختران دانش‌جو می‌گوید که پس از بسته شدن دانشگا‌ها و خانه نیشی‌های طولانی اکنون به هنر خیاطی روی آورده است.
وی می‌گوید:«دانشگاه می‌رفتیم، اهداف بلندی برای آینده خود داشتیم، هر روز به یک امید و آرزو می‌رفتیم سمت درس خود، اما بعد از بسته شدن دانشگاه خیلی افسرده شده بودم بخاطر این که از افسرده‌گی نجات پیدا کرده و خانه نشین نشوم آمدم به کارگاه خیاطی و مصروف کار هستم».
سمیرا احدی، یک تن از دانش‌آموزان صنف یازدهم با اشاره به حالت بد روحی اش پس از بسته شدن مکتب‌ها می‌گوید:«بعد از این که مکتب‌ها بسته شد تمام امید خود را از دست دادم. چند روز پیش وقتی گریه‌های دخترهای صنف ششم دیدم که نمی‌توانند دیگر مکتب بروند درد خودم تازه شد. بخاطریکه هیچ مصروفیتی نداشتم آمدم کارگاه خیاطی و کوشش می‌کنم با یاد گرفتن خیاطی چیزی یاد بگیرم».
این دختران در حالی به هنر خیاطی و نقاشی روی آورده اند که ۹۷۳ روز بسته شدن مکتب‌های دخترانه و نزدیک به دو سال از منع رفتن دختران دانش‌جو به دانشگاه‌های کشور می‌گذرد. محرومیت دختران از تحصیل واکنش‌های زیادی را در پی داشت اما تا اکنون از بازگشایی دروازه‌های دانشگاه و مکتب‌ها به روی دختران هیچ خبری نیست.
- نویسنده : خبرگزاری زنان افغانستان
- منبع خبر : خبرگزاری زنان افغانستان
