خبرگزاری زنان افغانستان: شماری از آموزگاران زن که در گذشته در مکاتب خصوصی مشغول تدریس بوده و اکنون به دلیل وضع محدودیتها در برابر تحصیل دختران بالاتر از صنف شش، بیکار شده اند در وضعیت بد اقتصادی قرار داشته و میگویند که بدون امکانات و منبع درآمد، زمستان سختی را سپری میکنند. مدینه احمدی، یک […]
خبرگزاری زنان افغانستان: شماری از آموزگاران زن که در گذشته در مکاتب خصوصی مشغول تدریس بوده و اکنون به دلیل وضع محدودیتها در برابر تحصیل دختران بالاتر از صنف شش، بیکار شده اند در وضعیت بد اقتصادی قرار داشته و میگویند که بدون امکانات و منبع درآمد، زمستان سختی را سپری میکنند.
مدینه احمدی، یک تن از آموزگارانی است که صنوف دهم را در یکی از مکاتب خصوصی دخترانه تدریس میکرد و اکنون خانه نشین شده است نگران آیند خود و دو فرزندش است.
وی میگوید:«قبلن در یکی از مکاتب خصوصی دختران بالاتر از صنف شش را درس میدادم اما بعد از وضع ممنوعیتها که دختران بالاتر از صنف شش نمیتوانند مکتب بروند، یک مدت صنوف ششم را تدریس میکردم ولی بعد از چند ماه اداره مکتب تصمیم گرفت که بخاطر کمبود بودجه نمیتوانم به وظیفه خود ادامه دهم. حالا هم خودم بیکارک و هم شوهرم. زمستان سختی پیش رو داریم و بیشتر از خودم نگران دو طفلم هستم».
لیلا مرادی، یکی دیگر از آموزگاران زن است که وظیفه خود را از دست داده و اکنون با مشکلات اقتصادی زیادی دست و پنجه نرم میکند.
وی میگوید:«زمانی که دختران بالاتر از صنف ششم از رفتن به مکتب منع شدند، تعداد شاگردانی که به مکتب خصوصی ثبت نام میکردند هم کاهش یافت و اداره مکتب با مشکلات اقتصادی مواجه شد و مجبور شدند یک تعداد از استادان را اخراج کنند، من هم جز استادان اخراج شده هستم که حالا از روی ناچاری در خانه خیاطی میکنم تا لقمه نانی پیدا کنم. شوهرم وظیفه ثابتی ندارد و سه طفل خورد سال دارم که باید در این زمستان سرد متوجه شان باشم».
مدینه و لیلا نمونه بارزی از تعداد زیاد زنانی هستند که در دو سال گذشته وظایف شان را از دست داده و خانه نشین شده اند. اکثر این زنان کسانی هستند که سرپرستی خانوادههای شان را به عهده دارند.
وضعیت آموزگاران زن در افغانستان در چند دهه گذشته تحت تأثیر تغییرات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی قرار گرفته است. قبل از سال ۲۰۰۱ و حکومت طالبان، زنان در افغانستان محدودیتهای بسیاری در دسترسی به تحصیلات عالی و شغلهای حرفهای داشتند.
با سقوط حکومت طالبان و برقراری حکومت جمهوری، موقعیت زنان بهبود چشمگیری پیدا کرد. زنان به عنوان استاد در دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی فعال شدند و به صورت رسمی به عضویت هئات علمی پذیرفته شدند. همچنین، بسیاری از زنان با کسب مدارک تحصیلات عالی خود به عضویّت هئات علمی دست یافتهاند.
اما اکنون در دو سال گذشته زنان دوباره به حاشیه رفته و در برابر آنان محدودیتهای زیادی از جمله حق کار و حق تحصیل وضع شده است.
