خبرگزاری زنان افغانستان: فقر، بی‌کاری و محدودیت‌های پی‌هم از سوی طا.لبان اوضاع را بسیار وخیم ساخته و از زنان هر روز قربانی می‌گیرند. زرغونه زن ۱۹ ساله از ولایت قندهار به خبرگزاری‌زنان‌افغانستان تجربه‌ها و سختی‌های زنده‌گی خویش را چنین‌بیان‌می‌کند. یک سال پیش مرا به زور، به‌دلیل فقراقتصادی به‌یک مرد مسن‌پولدار شوهر داد. شوهرم طالب‌است گیر‌دادن […]
خبرگزاری زنان افغانستان: فقر، بی‌کاری و محدودیت‌های پی‌هم از سوی طا.لبان اوضاع را بسیار وخیم ساخته و از زنان هر روز قربانی می‌گیرند. زرغونه زن ۱۹ ساله از ولایت قندهار به خبرگزاری‌زنان‌افغانستان تجربه‌ها و سختی‌های زنده‌گی خویش را چنین‌بیان‌می‌کند.
یک سال پیش مرا به زور، به‌دلیل فقراقتصادی به‌یک مرد مسن‌پولدار شوهر داد.
شوهرم طالب‌است گیر‌دادن و قیدگیری‌کار روزمره‌اش می‌باشد، اجازه‌بیرون رفتن به‌خانه‌اقارب‌ام را ندارم. تلفن همراه‌ام تحت کنترل است، هر روز به شکل غیر مستقیم از سوی شوهرم بررسی می‌شود. او از افراد خاصی طا.لبان است از ترس جانم دایم از فرمان و دستوراتش اطاعت می‌کنم.
زرغونه‌اضافه کرد: شوهرم بسیاربداخلاق و خشن‌است که حتی‌همسایه‌های ما از دست‌شوهرم در امان‌نیستند، رفتارهای‌ظالمانه‌ی دارد که سبب‌شده همسایه‌های‌ما بارها از دستش‌شکایت کردند.
وی‌اضافه‌کرد: بعد این همه‌بلا و مصیبت، از این زنده‌گی زجرآور آن‌قدرخسته و افسرده‌هستم که از هرچه مرد است متنفرم، از اسم مرد، طالب‌و هم‌دست طالب بیزار گشته‌ام و تمام زنده‌گی‌ام شده گذراندن با مرد‌ی‌که اصلاً درک و فهم از انسانیت‌‌ندارد.
اگر اشرف غنی به ملت ما خیانت نمی‌کرد، طا.لبان خون‌آشام حاکم نمی‌شد، امروز من دانشگاه می‌رفتم درس می‌خواندم و آینده‌‌ام را خودم انتخاب می‌کردم. این همه بدبختی محصول مذاکرات دولت‌های‌حامی حقوق‌بشر است که با طا.لبان و گروه تروریستی مذاکره‌کردند و زنان افغانستانی را به سیاه‌چال تاریخ انداختند.
