خبرگزاری زنان افغانستان: شماری از دانشآموزان دختر در ولایت بادغیس که در دو‌سال گذشته از حق تحصیل خود باز مانده اند می‌گویند که بخاطر آینده شان سخت نگران بوده و خانه نشینی باعث ایجاد مشکلات روحی و افسردگی در میان آنان شده است. در همین حال، سازمان ملل متحد با نشر گزارشی اعلام کرده است […]
خبرگزاری زنان افغانستان: شماری از دانشآموزان دختر در ولایت بادغیس که در دو‌سال گذشته از حق تحصیل خود باز مانده اند می‌گویند که بخاطر آینده شان سخت نگران بوده و خانه نشینی باعث ایجاد مشکلات روحی و افسردگی در میان آنان شده است.
در همین حال، سازمان ملل متحد با نشر گزارشی اعلام کرده است که دختران در افغانستان از مسائل روانشناختی، از جمله افسردگی، بی‌خوابی، از دست دادن امید و انگیزه، اضطراب، ترس، پرخاشگری، انزوا و رفتار انزواطلبانه فزاینده و افکار خودکشی رنج می‌برند.
اسما محمدی، یک تن از دانشآموزان صنف دهم در ولایت بادغیس است که مانند هزار دختر دیگر طی دو سال گذشته از حق تحصیل خود محروم مانده است.
وی می‌گوید:«دو سال می‌شود که مکتب نرفتیم و حق تحصیل که برای مرد و زن فرض است، ما از آن محروم شدیم. خانه نشینی زیاد من را افسرده کرده است، هیچ امیدی برای آینده ندارم و روزهایم با تشویش و پریشانی سپری می‌شود. گاهی زیا. دلتنگ روزهای گذشته می‌شوم اما کار از دستم ساخته نیست».
در دو سال گذشته آمار بیماری‌های روحی و روانی میان شهروندان کشور بخصوص در بین زنان و دختران نسبت به هر زمان دیگر افزایش یافته است که وضع محدودیت‌ها و خانه نشینی زنان و دختران در افغانستان یکی از بزرگترین دلایل آن می‌باشد.
نسیمه مرادی، یکی دیگر از دانشآموزان دختر در ولایت بادغیس است که بعد از بسته شدن دروازه‌های مکاتب و نرفتن به مکتب دچار بیماری‌های روحی شده است.
وی می‌گوید:« هر صبح که بیدار می‌شوم آرزو می‌کنم کاش هیچ وقت بیدار نمی‌شدم. گاهی پیش خود می‌گویم ما بیهوده به این دنیا آمدیم چون حتی حق نداریم به دل خود زندگی کنیم و درس بخوانیم، می‌فهمم وضعیت روحی من اصلا خوب نیست و بخاطر همین موضوع امید و انگیزه خود را بشدت از دست دادم و فکر می‌کنم همه ما دختران در افغانستان حبس شدیم».
افغانستان در دو سال گذشته شاهد تحولات زیادی بخصوص در قسمت حضور زنان و دختران در اجتماع بوده است که محرومیت دختران دانش‌آموز و دانش‌جو از درس و تعلیم یکی از بزرگترین چالش‌ها در این مدت می‌باشد.
