خبرگزاری زنان افغانستان: شهرداری ولایت بلخ از چراغ بندی ۱۴۵ پایه در سرک این ولایت خبر می‌دهد، که از چوک فردوسی تا انتهای چوک کفایت چراغانی شده و با توجه به فقر و بیکاری گسترده در کشور چنین کارهایی از سوی مردم استقبال نمی‌شود. هزینهٔ آزین‌بندی چراغ‌ها در پایه‌های وسط سرک در این ولایت […]
خبرگزاری زنان افغانستان: شهرداری ولایت بلخ از چراغ بندی ۱۴۵ پایه در سرک این ولایت خبر می‌دهد، که از چوک فردوسی تا انتهای چوک کفایت چراغانی شده و با توجه به فقر و بیکاری گسترده در کشور چنین کارهایی از سوی مردم استقبال نمی‌شود.
هزینهٔ آزین‌بندی چراغ‌ها در پایه‌های وسط سرک در این ولایت ۳۰ میلیون و ۵۳۵ هزار افغانی گفته شده است.
مردم در این ولایت از این کار شهرداری استقبال چندانی نمی‌کنند، زیرا برای مردم در قدم نخست فراهم شدن زمینهٔ کسب و کار مهم‌تر از هر چیز دیگری است.
صابره عزیز، یک تن از باشندگان این ولایت می‌گوید: «این گونه کارهای طالبان خاک به چشم ملت زدن و خودنمایی است، مردم به یک لقمه نان بیشتر از چراغانی شدن سرک نیازمند هستند، اولویت مردم آب و نان است، کار است، روشن شدن سرک شکم گرسنهٔ فامیل‌ها را سیر نمی‌کند.»
شریفه یعقوبی (نام مستعار)، چهارده‌پاس و آرایشگر است، او که از سوی شهرداری طالبان در بلخ، مجبور شده است دوکانش را ببندد، با دل پر از درد می‌گوید: «من تنها نان آور فامیلم بودم، از برکت طالبان یک سال می‌شود که شوهرم نیز از کار بیکار شده است، حالا که من هم بیکار شدم، اگر نان شب را بخوریم برای نان فردا حیران می‌مانیم از کجا پیدا کنیم، در این یک سال شوهرم در اثر بیکاری زیاد قرضدار و پژمرده شده است، طالبان کارها را به افراد و مربوطین خود مختص ساخته اند و فرصت کار را از دیگران گرفته اند.»
این در حالی است که مردم در سراسر کشور از فقر و بیکاری شاکی اند و از سران طالبان خواهان رفع ممنوعیت کار زنان و ایجاد شغل هستند، اما آنان تا کنون توجه قابل ملاحظهٔ در زمینهٔ کارآفرینی نکرده اند، برعکس با تنقیص تشکیلات ادارات و وضع ممنوعیت کار زنان، نان را از سفره‌های ده‌ها هزار زن و مرد این سرزمین برداشته اند.
