خبرگزاری زنان افغانستان: دختران محروم از آموزش در ولایت زابل در شرایط بسیار بدی قرار دارند نه تنها زابل، بلکه دختران همه ولایات از بی‌سرنوشتی آینده شان بسیار نگران است. با روی‌کار آمدن گروه طا.لبان در کشور وجود گروه‌های مسلح و شرایط ناپایدار در زابل باعث احساس ناامنی و ترس در دختران محروم از آموزش […]
خبرگزاری زنان افغانستان: دختران محروم از آموزش در ولایت زابل در شرایط بسیار بدی قرار دارند نه تنها زابل، بلکه دختران همه ولایات از بی‌سرنوشتی آینده شان بسیار نگران است.
با روی‌کار آمدن گروه طا.لبان در کشور وجود گروه‌های مسلح و شرایط ناپایدار در زابل باعث احساس ناامنی و ترس در دختران محروم از آموزش می‌شود و آنان از مسدود شدن دروازه‌های مکاتب احساس بی‌ارزشی می‌کنند. همچنین احساس می‌کنند که فرصت‌های زنده‌گی و آینده شان از دست رفته است که این موضوع می‌توانند به روح و روان آنان صدمه‌ی بسیار سنگین بزنند.
این دختران از آینده نامعلوم و شرایط سخت فعلی شکایت دارند، از طرفی از آموزش محروم هستند و از سوی دیگر مجبور به ازدواج‌های اجباری از طرف خانواده‌‌های شان می‌شوند.
آمنه یکی از دانش‌آموزان در ولایت زابل که تا صنف هشت درس خوانده است، به خبرگزاری زنان افغانستان گفت: “با مسدود شدن دروازه‌های مکاتب امید در دل‌ام خشکید، دنیا سرم تاریک و تار شد و وقتی با چند تن از صنفی‌هایم با هم یکجا می‌شویم گریه می‌کنیم، وقتی نتوانیم بدون محرم بیرون برویم، نتوانیم مکتب برویم، چه کار باید بکنیم؟ چون ما دختر هستیم نباید مکتب برویم؟ آخر چرا؟”
همچنین مادر آمنه میگوید ؛ از وقتی دخترم به مکتب نمی‌رود و دروازه‌های مکاتب به روی دختران مسدود شده است خلق و خوی دخترم به‌مراتب بد شده است، چین و چروک را در پیشانی‌اش حس می‌کنم، که با این سن‌کم چقدر غم‌های بزرگی دارد. وی میگوید؛ به دخترم زیاد انگیزه می‌دهم و می‌گویم دنیا اینطور نه می‌ماند بالاخره یک راهی برای دختران باز می‌شود. اما انگار دخترم گوشی برای شنیدن ندارد و میگوید احساس خوب ندارم زیرا در کشوری زنده‌گی می‌کنیم که نصف از قشر جامعه را کسی نمی‌بیند صدای‌شان را نمی‌شنود، به کدام جرمی دختران ما جلوی چشمان مادران‌اش بخاطر تحصیل که حق اساسی شان است روزها گریه کند و شب‌ها نتواند بخوابد”.
این در حالی‌است که، دختران در عرصه‌ی آموزش و تحصیل بیشتر و فراتر از پسران تلاش می‌کنند تا به اهداف شان دست یابند، ضایع شدن فرصت‌های آموزشی به دختران یک صدمه‌ی بس عظیم و جبران‌ناپذیر است و نباید این مسئله دست‌کم گرفته شود زیرا این مسئله فردی نبوده و نیست بلکه نیمی از پیکر جامعه را شامل می‌شود.
فریبا بیات روان‌شناس به خبرگزاری زنان افغانستان گفت؛ آینده‌ی نامعلوم، دختران را وادار به ازدواج‌های اجباری و افسرده‌گی می‌کنند که این ازدواج‌ها نتیجه‌ی خوب نه، بلکه عواقب خطرناکی چون خودکشی، افسرده‌گی، مشکلات روحی و روانی را به دنبال دارد و خانواده‌ها نباید اجازه دهند که دختران شان مجبور شوند دست به خودکشی بزنند و یا افسرده‌گی را تجربه کنند.
این درحالی‌است که گروه طا.لبان به دختران نویدهای زیادی را داده‌اند که با فراهم‌شدن شرایط مناسب اسلامی برای تمام دختران بالاتر از صف شش اجازه‌ی آموزش داده خواهد شد اما دو سال و چندین ماه بیشتر می‌شود که دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها به روی دختران همچنان مسدود است و زنان و دختران را از جامعه حذف و مجبور به خانه‌نشینی کرده‌اند.
