شماری از دختران داشن‌‌جو و دانش‌آموز در هرات بعد از بسته شدن دروازه‌های مکاتب و دانشگاه، به فعالیت‌های رضاکارانه روی آورده و برای اطفال جسله‌‌های کتاب خوانی را برگزار می‌کنند. فاطمه بیات، یک تن از برگزار کنندهگان جلسه‌های کتاب خوانی می‌گوید، هدف از برگزاری این برنامه بلند بردن سطح فکری و ایجاد انگیزه‌ی کتاب خوانی […]
شماری از دختران داشن‌‌جو و دانش‌آموز در هرات بعد از بسته شدن دروازه‌های مکاتب و دانشگاه، به فعالیت‌های رضاکارانه روی آورده و برای اطفال جسله‌‌های کتاب خوانی را برگزار می‌کنند.
فاطمه بیات، یک تن از برگزار کنندهگان جلسه‌های کتاب خوانی می‌گوید، هدف از برگزاری این برنامه بلند بردن سطح فکری و ایجاد انگیزه‌ی کتاب خوانی برای کودکان می‌باشد که به صورت هفته وار برای ۳۰ طفل جلسه‌های قصه خوانی و کتاب خوانی برگزار می‌کنند.
وی می‌گوید:« همکاران ما دخترانی هستند که درس می‌خواندن و مصروف کار بودن اما بعد از بسته شدن دانشگاه‌ها و مکاتب، به دلیل این که همان انگیزه و امید شان را از دست نداده و از اجتماع دور نشوند، اقدام به همچین فعالیت‌های کرده تا بتوانند هم برای خود و هم برای جامعه خدمت کنند».
تعدادی از دختران بعد از بسته شدن مکاتب و دانشگاه‌ها به کارهای دیگر از جمله یادگیر مانند خیاطی، نقاشی، ایجاد برنامه‌ها اجتماعی به صورت رضاکارانه روی آورده اند تا حضور شان را در جامعه حفظ کنند.
در همین حال، وحیده وحید درانی، دانش‌جو و یک تن از برگزار کنندهگان این برنامه می‌گوید، در شرایطی که محدودیت‌های کاری و تحصیلی برای دختران و زنان وضع شده، می‌خواهند از فرصت‌های پیش آمده استفاد کرده و برای دیگران امید و انگیزهٔ این را ایجاد کنند که در شرایط فعلی پا به عقب نگذاشته و از اهداف شان دست برندارند.
وی می‌افزاید: «یک سال می‌شود دختران از درس و تحصیل بازمانده اند اما به این معنا نیست که سکوت کنیم، زمانی که فهمیدم فقط پسران می‌توانند دانشگاه بروند همان حس برایم دست داد که بار اول دروازه‌های دانشگاه را به روی ما بسته شد. اگر یک دروازه بسته می‌شود دروازه‌ی دیگری را باز می‌کنیم و خود ما باید زمینه ساز پیشرفت خود باشیم.».
مروه پوپل، یک تن از برگزار کنندهگان این برنامه می‌گوید: «بعد از آن که امتحان کانکور را سپری کردم اما نتوانستم به دانشگاه بروم حالا برای این که در خانه بیکار نمانم و بتوانم در جامعه حضور فعال داشته باشم به صورت رضاکارانه در همچین برنامه‌ها اشتراک می‌کنم».
این در حالیست که بیش از ۵۳۰ روز از بسته شدن مکاتب بالاتر از صنف ششم دختران در افغانستان می‌گذرد و همچنان از دسامبر سال ۲۰۲۲ میلادی، دختران و زنان از تحصیل در دانشگاه‌ها و کار در سازمان‌های غیر دولتی تا امر ثانی باز مانده اند.
خبرگزاری زنان افغان
