پس از سقوط دولت جمهوریت و حاکمیت دوباره طا.لبان، تمام دستاوردهای زنان و دختران افغانستانی به کلی از بین رفته و زندهگی فردی و اجتماعی زنان تاریک و نامعلوم گشتهاند. طا.لبان در اولین اقدام خود دروازههای مکاتب و نهادهای آموزشی را به روی دختران بستند. با گذشت چند ماه محدودیتها و احکامهای متعددی بر زنان […]
پس از سقوط دولت جمهوریت و حاکمیت دوباره طا.لبان، تمام دستاوردهای زنان و دختران افغانستانی به کلی از بین رفته و زندهگی فردی و اجتماعی زنان تاریک و نامعلوم گشتهاند.
طا.لبان در اولین اقدام خود دروازههای مکاتب و نهادهای آموزشی را به روی دختران بستند. با گذشت چند ماه محدودیتها و احکامهای متعددی بر زنان وضع نمودند. حق کار و حضور در فضای عمومی را محدود کردهاند.
همچنین، گزارشها نشان میدهند که زنان و دختران در برخی ولایات مورد ضرب و شتم قرار گرفته حتا اجازه خروج از خانه بدون محرم را ندارد. طا.لبان به دلایل مذهبی و فرهنگی، مخالف حضور زنان در فضای عمومی و شرکت آنها در فعالیتهای اجتماعی و اقتصادی هستند.
در حال حاضر، چندین تن از فعالین حقوق بشر در زندان طا.لبان به سر میبرند. طا.لبان همیشه در پاسخ به اعتراضها از خشونت و میلهای تفنگ استفاده کرده اند.
زنان در افغانستان تحت تاثیر قوانین اسلامی و فرهنگ محلی قرار دارند که بسیاری از حقوق و آزادیهای آنها را محدود میکند. زنان در افغانستان به طور عمده در تصمیمگیریهای خانوادگی، اقتصادی و اجتماعی دخالت محدودی دارند و بسیاری از آنها با مشکلاتی مانند خشونت خانگی، ازدواج اجباری و تبعیض جنسی مواجه هستند.
از نظر سیاسی، زنان در افغانستان هیچ نقشی در سیاست و ادارت دولتی و سکتورهای خصوصی ندارد و هیچ زنی در این عرصهها فعالیت ندارد.
محدودیتها و فشارهای طا.لبان پیامدهای ناگواری را به زنان افغانستان دارد از قبیل ازدواجهای اجباری/ زیر سن، خشونتهای اجتماعی و حتی خشونت فزیکی و جنسی، افزایش خودکشی و عدم توسعه و پیشرفت در افغانستان میگردد.
با توجه به وضعیت دشواری که زنان در افغانستان دارند، حقوق زنان در افغانستان نیازمند حمایت بینالمللی و تغییرات ساختاری جامعه هستند تا بتوانند به طور کامل از حقوق و آزادیهای خود بهرهمند شوند.
بنابراین، حمایت بینالمللی و اقدامات فوری برای مقابله با فشار تبعیض سیستماتیک از سوی طا.لبان بر زنان و دختران در افغانستان ضروری است.